Królestwo i ogród

Opinie czytelników

Książka przedstawia fascynującą dyskusję na temat koncepcji ogrodu Eden z perspektywy różnych teologów, w szczególności krytykując poglądy Augustyna na temat grzechu pierworodnego i proponując bardziej optymistyczną interpretację ludzkiej natury i raju.

⬤ Przejrzysty i prosty język
⬤ angażująca eksploracja tematów teologicznych z naciskiem na odkupienie i ludzką naturę
⬤ przedstawia mniej znanych teologów, takich jak Eriugena
⬤ zachęca czytelników do rozważenia „raju tego świata”, do którego można dążyć.

Może stanowić wyzwanie dla osób niezaznajomionych z Dantem, ponieważ części książki na jego temat mogą być mniej przystępne; niektórzy czytelnicy mogą czuć się niewykwalifikowani do oceny argumentów teologicznych z powodu braku podstawowej wiedzy.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Kingdom and the Garden

Zawartość książki:

W przełomowej reinterpretacji tradycji chrześcijańskiej Agamben pokazuje, że ogród Eden zawsze służył jako symbol prawdziwej natury ludzkości.

Co stało się z rajem po wygnaniu Adama i Ewy? Pytanie to może brzmieć jak teologiczna sprzeczka, a nawet żart, ale w "Królestwie i ogrodzie" Giorgio Agamben wykorzystuje je jako punkt wyjścia do zbadania ludzkiej natury i perspektyw transformacji politycznej. Dokonując reinterpretacji tradycji chrześcijańskiej, Agamben pokazuje, że rajski ogród zawsze służył jako symbol prawdziwej natury ludzkości. Tam, gdzie wcześniejsi teologowie postrzegali wygnanie jako tymczasowe, doktryna grzechu pierworodnego Augustyna czyni je trwałym, na nowo wyobrażając sobie ludzkość jako paradoksalne stworzenie, które zostało całkowicie wyobcowane z własnej natury. Z tej perspektywy nie może być powrotu do raju, a jedynie nadzieja na mesjańskie królestwo. Jednak zawsze istnieli myśliciele, którzy buntowali się przeciwko tej idei, a Agamben podkreśla dwa główne przykłady. Pierwszym z nich jest wczesnośredniowieczny filozof Jan Szkot Eriugena, który opowiadał się za radykalną jednością ludzkości ze wszystkimi żywymi istotami. Drugim jest Dante, którego wizja ziemskiego raju wskazuje na możliwość prawdziwego ludzkiego szczęścia na tym świecie.

Zamiast mesjańskiego królestwa, które stanowiło model dla współczesnych ruchów rewolucyjnych, Agamben twierdzi, że powinniśmy pokładać nadzieję na zmianę polityczną w powrocie do naszych korzeni, poprzez odzyskanie ziemskiego raju.