Kraina lunatyków

Opinie czytelników

Sleepwalking Land to powieść osadzona w Mozambiku podczas wojny domowej, poruszająca tematy przetrwania, miłości i wpływu wojny poprzez przeplatające się historie chłopca i starca, którzy znajdują schronienie w spalonym autobusie. Książka wykorzystuje realizm magiczny i zawiera dziennik, który wzmacnia ich podróż, tworząc nawiedzoną i wpływową narrację.

Pisanie jest opisywane jako piękne i potężne, z unikalnym językiem i jakością przypominającą sen. Postacie są dobrze rozwinięte i zapadają w pamięć, a książka z powodzeniem splata ze sobą dwie narracje, które wzmacniają emocjonalną głębię opowieści. Czytelnicy doceniają eksplorację wierzeń ludowych i sugestywne obrazy, które oddają okropności wojny. Zakończenie jest szczególnie poruszające, pozostawiając niezatarte wrażenie.

Niektórzy czytelnicy uważają, że realizm magiczny jest mniej skuteczny w porównaniu z innymi autorami, sugerując, że brakuje mu głębi podobnych dzieł. Ponadto tłumaczenie może nie oddawać w pełni piękna oryginału, a niektórzy recenzenci wyrażają frustrację z powodu przedstawienia afrykańskiego konfliktu, kwestionując kulturową reprezentację w narracji.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sleepwalking Land

Zawartość książki:

"Niemal na każdej stronie tej dowcipnej, magiczno-realistycznej zagadki wyczuwamy zachwyt Couto nad miejscami, w których język wymyka się duszącemu uściskowi oficjalności." - The New York Times Book Review o "Ostatnim locie flaminga".

"Najwybitniejszy z młodego pokolenia pisarzy w portugalskojęzycznej Afryce, Couto z pasją i wrażliwością opisuje codzienne życie w dotkniętym ubóstwem Mozambiku." -- Guardian (Londyn)

"Zupełnie niepodobna do niczego innego, co czytałam w Afryce." - Doris Lessing.

Gdy w latach 80. w Mozambiku szaleje wojna domowa, starszy mężczyzna i młody chłopiec, uchodźcy z wojny, szukają schronienia w spalonym autobusie. Wśród rzeczy należących do martwego pasażera natrafiają na zestaw notatników, które opowiadają o jego życiu. Gdy chłopiec czyta historię swojemu starszemu towarzyszowi, ta historia i ich własna rozwijają się w tandemie. Napisana w 1992 roku pierwsza powieść Mii Couto jest mocnym oskarżeniem cierpienia, jakie niesie ze sobą wojna.

Urodzony w 1955 r. w Mozambiku, Mia Couto prowadził agencję informacyjną AIM podczas walk rewolucyjnych. Obecnie mieszka w Maputo, gdzie pracuje jako biolog środowiskowy i kieruje Mozambickim Parkiem Narodowym Limpopo. W 2007 r. był pierwszym afrykańskim autorem, który zdobył Nagrodę Unii Latynoamerykańskiej w dziedzinie języków romańskich; w 2013 r. otrzymał Nagrodę Literacką w wysokości 100 000 Cam es w uznaniu za całokształt twórczości. W 2014 r. otrzymał Neustadt Prize for Literature w wysokości 50 000 USD, a w 2015 r. znalazł się na krótkiej liście do Man Booker International Prize.