Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „German Romantic Millenarians: The Romantic Experience in Bavaria” autorstwa Paula Gottfrieda bada idee i postacie myśli konserwatywnej, romantycznej i utopijnej we wczesnej XIX-wiecznej Bawarii, szczególnie w okresie odrodzenia katolickiego. Analizuje interakcje między millenaryzmem, romantyzmem i reakcją przeciwko nowoczesności i oświeceniowemu racjonalizmowi, podkreślając różne wpływowe osoby i ich wkład w myśl romantyczną i konserwatywną.
Zalety:Książka zapewnia dogłębną eksplorację zaniedbanego tematu historycznego, ujawniając złożoność konserwatywnej myśli romantycznej. Obejmuje ona znaczące postacie historyczne i idee, co czyni ją bogatym źródłem do zrozumienia wzajemnych oddziaływań między katolicyzmem, romantyzmem i millenaryzmem. Autor z powodzeniem łączy punkty między różnymi ruchami filozoficznymi i religijnymi oraz podkreśla znaczenie tych idei w kontekście współczesnej cywilizacji.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za zbyt gęstą lub akademicką, potencjalnie ograniczając jej dostępność. Ponadto autor może nie w pełni odnieść się do krytyki dotyczącej skojarzeń tych konserwatywnych romantyków z negatywnymi ruchami historycznymi, takimi jak Trzecia Rzesza, co może prowadzić do nieporozumień co do ich prawdziwych stanowisk ideologicznych.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Conservative Millenarians: The Romantic Experience in Bavaria
Zawartość książki:
Konserwatywni millenaryści: The Romantic Experience in Bavaria autorstwa Paula Gottfrieda to opis różnych osób z Bawarii z początku XIX wieku, których sposób myślenia można określić jako konserwatywny, romantyczny i utopijny. Osoby te często były częścią odrodzenia katolicyzmu i wyrażały podziw dla średniowiecza i chrześcijańskiego mistycyzmu. Byli utopijni, a jednocześnie reakcyjni, starając się przywrócić utraconą przeszłość, z której, jak wierzono, spadła nowoczesność. Można ich opisać jako kontrrewolucjonistów, sprzeciwiających się rewolucji francuskiej, zdefiniowanej przez katolickiego tradycjonalistę i reakcjonistę Josepha de Maistre'a jako „nie rewolucja przeciwna, ale przeciwieństwo rewolucji”. Gottfried rozpoczyna swoją książkę od omówienia katolickiego odrodzenia, wzrostu millenaryzmu i romantyzmu.
Do najważniejszych postaci zaangażowanych w katolickie odrodzenie romantyzmu należą Novalis (pseudonim Friedricha von Hardenberga, poety, naukowca i filozofa), Adam Muller (protestant nawrócony na katolicyzm i romantyczny teoretyk ekonomii opowiadający się za państwem korporacjonistycznym, opartym na średniowiecznym społeczeństwie), Friedrich Schlegel (demaskator romantyzmu, pierwotnie radykalny indywidualista i wielbiciel starożytnych Greków, Indian i innych pogan, który przeszedł na katolicyzm), Joseph von Gorres (wczesny zwolennik rewolucji, który rozczarował się i stał się obrońcą katolicyzmu) oraz Franz von Baader (romantyczny i społeczny filozof, katolik, który był pod wpływem mistycyzmu, zwłaszcza myśli luterańskiego apostaty Jakoba Boehme). Podczas gdy ci katoliccy rewolucjoniści dzielili ideały polityczne z takimi myślicielami jak Burke (ojciec konserwatyzmu i przeciwnik rewolucji), Joseph de Maistre (reakcyjny tradycjonalista katolicki) i de Toqueville (katolicki pisarz o „ancien regime” i przeciwnik demokracji), byli również pod silnym wpływem mistycyzmu i niemieckiego idealizmu, w tym takich mistyków jak Jakob Boehme, Jung-Stilling, Saint-Martin i pietyści. Następnie Gottfried zwraca uwagę na wiek Montgelas, w którym uchwalono różne prawa, które doprowadziły do ucisku kościoła i duchowieństwa.
Gottfried zauważa tu wpływ różnych racjonalistów, w tym bawarskich Iluminatów Adama Weishaupta i Różokrzyżowców, którzy spiskowali przeciwko tronowi i ołtarzowi. Weishaupt, profesor prawa kanonicznego, stworzył Iluminatów wzorując swoje stowarzyszenie na jezuitach w 1776 roku, aktywnie spiskując w celu zamordowania króla i wyznając racjonalistyczne wierzenia. Weishaupt wraz z Adolfem von Knigge (kolegą Iluminata) aktywnie sprzeciwiali się innym mistycznym doktrynom, takim jak Swedenborgians i Rosicrucians. Różokrzyżowcy byli kolejnym wtajemniczonym stowarzyszeniem, którego obecność została ujawniona w różnych manifestach, które pojawiły się w tym czasie. Uważani za założonych przez Christiana Rosenkreuza, Różokrzyżowcy byli niewidzialnym stowarzyszeniem elitarnych naukowców i filozofów, którzy mieli stworzyć utopię. Uważa się, że autorem głównego manifestu różokrzyżowców był luterański minister Johann Valentin Andreae, który aktywnie sprzeciwiał się papiestwu i katolickiej reakcji. Inne osoby, na które mistycyzm różokrzyżowców wywarł aktywny wpływ, wraz z pismami Paracelsusa, to Karl von Eckarthausen i Gotthilf Heinrich von Schubert, którego książka _The Symbolism of Dreams_ miała odegrać ważną rolę w ruchu romantycznym. Rzeczywiście, wielu romantyków było pod szczególnym wpływem różokrzyża, a także martynizmu (mistycyzmu Saint-Martina) i żydowskiej kabały, choć często zaprzeczali temu wpływowi.
Myśl Schellinga, który choć był protestantem, był bardzo podziwiany przez katolików, również odegrała znaczącą rolę w rozwoju ruchu romantycznego. W całej tej dyskusji Gottfried pokazuje różne konflikty, które powstały szczególnie między katolikami i protestantami, a także konflikty z udziałem Żydów. Innym ważnym składnikiem ruchu romantycznego był ruch „Aw
