Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The End of the Dream and Other Stories
Opublikowane na początku XX wieku opowiadania Johna G. Neihardta zasługują na większą sławę.
Jego Indianie z krwi i kości byli praktycznie bezprecedensowi w epoce, w której szaleńcy z powieści groszowych i idealizacje Coopera wciąż były literacką normą. W dużej mierze dzięki bliskiemu związkowi młodego Neihardta z Omahami w ich rezerwacie we wschodniej Nebrasce, historie te miały indiański charakter, który wprawiał krytyków w zakłopotanie. Często były pomijane, ponieważ lata przyniosły laury autorowi A Cycle of the West i Black Elk Speaks.
Bliższe spojrzenie na nie ujawnia, że Neihardt był zdyscyplinowanym artystą od samego początku.
Dziewięć opowiadań w tym tomie ukazało się w latach 1901-1905 w Overland Monthly; pięć zostało zebranych w The Lonesome Trail w 1907 roku. Wszystkie są inspirowane doświadczeniami Neihardta wśród Indian Omaha i ukształtowane przez siłę jego wyobraźni.
Z wyjątkiem "A Prairie Borgia", która wyraźnie dotyka relacji osławionego wodza Blackbirda z handlarzami, wszystkie rozgrywają się w czasach przed kontaktem z białymi ludźmi. Miłość i nienawiść, dobroć i okrucieństwo, nadzieja i rozpacz, szczodrość i zazdrość, uczciwość i podstęp, duchowy impuls i seksualne pożądanie działają w tym całkowicie indiańskim świecie. "The End of the Dream", "The Triumph of Seha" i "The Smile of God" są wzorowane na poszukiwaniach wizji z głęboką ironią.
Społeczny wyrzutek, który pojawił się w "Indian Tales and Others" Neihardta (1927, Bison Book), pojawia się ponownie w przygodach o kosmicznym, a czasem fantastycznym wymiarze. Historie te, a także "When the Snows Drift", "The Beating of the War Drums", "The Fading of Shadow Flower", "The Singing of the Frogs" i "The Spirit of Crow Butte", mają wewnętrzność odzwierciedloną przez żywe obrazy. Ich jakość doprowadziła dr Susan LaFlesche Picotte, córkę Josepha LaFlesche (Żelazne Oczy), ostatniego wodza Omahów, do stwierdzenia, że Neihardt był jedynym pisarzem w długiej linii rozciągającej się od Coopera do Frederica Remingtona, który posiadał "prawdziwe zrozumienie indiańskiego charakteru".
Opowiadania zostały zebrane przez córkę Neihardta, Hildę Neihardt Petri. We wstępie Jay Fultz omawia ich kontekst kulturowy i artystyczną integralność.
