Konfrontacja z obrazami: Kwestionowanie końca pewnej historii sztuki

Opinie czytelników

Książka otrzymała pozytywne opinie, szczególnie od osób z wykształceniem artystycznym, podkreślających jej wnikliwą treść i znaczenie w dziedzinie historii sztuki. Niektórzy czytelnicy uznali jednak, że proza jest zbyt subtelna, a fizyczna kopia mogłaby być lepszej jakości.

⬤ Prawdziwie wnikliwe spojrzenie na historię sztuki
⬤ ważne i pouczające idee
⬤ zapewnia zmienioną perspektywę dla osób zainteresowanych obrazami.

⬤ Proza może być zbyt subtelna dla niektórych czytelników
⬤ fizyczne problemy z jakością druku i oprawą
⬤ preferowanie twardej oprawy ze względu na obawy o zużycie.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Confronting Images: Questioning the Ends of a Certain History of Art

Zawartość książki:

Kiedy francuskie wydanie Confronting Images ukazało się w 1990 roku, zdobyło natychmiastowe uznanie ze względu na daleko idące argumenty dotyczące struktury obrazów i historii przypisywanych im przez uczonych i krytyków pracujących w tradycji Vasariego i Panofsky'ego.

Według Didi-Hubermana reprezentacja wizualna ma „spód”, w którym pozornie zrozumiałe formy tracą swoją klarowność i wymykają się racjonalnemu zrozumieniu. Jak twierdzi, historycy sztuki nie zdołali zająć się tym spodem, w którym obrazy kryją ograniczenia i sprzeczności, ponieważ ich dyscyplina opiera się na założeniu, że reprezentacja wizualna składa się z czytelnych znaków i nadaje się do racjonalnego poznania naukowego uosabianego przez „naukę ikonologii”.

Aby wydostać się z tej ślepej uliczki, Didi-Huberman sugeruje, by historycy sztuki spojrzeli na koncepcję „pracy marzeń sennych” Freuda nie w poszukiwaniu kodu interpretacyjnego, ale raczej zaczęli myśleć o reprezentacji jako ruchomym procesie, który często wiąże się z substytucją i sprzecznością. Confronting Images oferuje również błyskotliwe, historycznie ugruntowane odczyty obrazów, od Całunu Turyńskiego po Koronczarkę Vermeera.