Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Nigela Biggara przedstawia dokładne i dobrze zbadane badanie historii Imperium Brytyjskiego. Równoważąc krytykę i uznanie jego błędów, ma na celu zapewnienie obiektywnego spojrzenia, które rzuca wyzwanie współczesnym narracjom antykolonialnym, jednocześnie uznając złożoność i moralne dwuznaczności działań imperium.
Zalety:Książka jest obszernie badana, zawiera 33-stronicową bibliografię i 130 stron przypisów końcowych. Biggar podchodzi do tematu z wyważoną perspektywą, uznając zarówno pozytywny wpływ, jak i okrucieństwa Imperium Brytyjskiego. Recenzenci docenili rozsądne rozumowanie autora, wciągający styl pisania i spostrzeżenia, które rzucają wyzwanie dominującym narracjom. Służy jako niezbędna korekta antykolonialnych myśli, przedstawiając szczegółową analizę, która zachęca do otwartości umysłu i krytycznego myślenia.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali ton książki za defensywny i uważali, że przyczynia się on do polaryzacji dyskursu wokół tematu. Istnieją obawy, że Biggar czasami naciąga, aby złagodzić zło imperium, wydając się nieco apologetyczny. Ponadto niektórzy recenzenci zauważyli pominięcia, takie jak brak dyskusji na temat brytyjskich działań w Irlandii, które ich zdaniem są kluczowe dla zrozumienia brytyjskiego kolonializmu.
(na podstawie 111 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Colonialism: A Moral Reckoning
Zawartość książki:
Bestseller Sunday Times.
Nowa ocena kolonialnych osiągnięć Zachodu.
Po rozpadzie sowieckiego imperium w 1989 r. wielu wierzyło, że nadszedł "koniec historii" - że globalna dominacja liberalnej demokracji została zapewniona na zawsze.
Teraz jednak, gdy Rosja pobrzękuje szabelką na granicach Europy, a Chiny podnoszą się, by rzucić wyzwanie porządkowi świata po 1945 roku, liberalny Zachód stoi w obliczu poważnych zagrożeń.
Zagrożenia te są nie tylko zewnętrzne. Zwłaszcza w krajach anglosaskich ruch "dekolonizacji" podkopuje pewność siebie Zachodu, opowiadając historię europejskiej i amerykańskiej dominacji kolonialnej jako litanię rasizmu, wyzysku i masowej morderczej przemocy.
Nigel Biggar testuje to oskarżenie, odpowiadając na kluczowe pytania w ośmiu rozdziałach: Czy Imperium Brytyjskie było napędzane przede wszystkim chciwością i żądzą dominacji? Czy powinniśmy mówić o "kolonializmie i niewolnictwie" tym samym tchem, tak jakby były one identyczne? Czy Imperium było zasadniczo rasistowskie? W jakim stopniu opierało się na kradzieży ziemi? Czy wiązało się z ludobójstwem? Czy zasadniczo kierowało się motywem wyzysku ekonomicznego? Czy niedemokratyczne rządy kolonialne były z konieczności bezprawne? I czy Imperium było zasadniczo brutalne, a jego przemoc była wszechobecnie rasistowska i terrorystyczna?
Biggar wyjaśnia, że podobnie jak każde inne długotrwałe państwo, Imperium Brytyjskie zawierało elementy niesprawiedliwości, czasem przerażające. Czasami było ono zawinnie niekompetentne i przewodniczyło chwilom straszliwej tragedii.
Niemniej jednak, od początku XIX wieku Imperium było zaangażowane w zniesienie handlu niewolnikami w imię chrześcijańskiego przekonania o podstawowej równości wszystkich ludzi. Zakończyło endemiczne wojny międzyplemienne, otworzyło lokalne gospodarki na możliwości globalnego handlu, złagodziło wpływ nieuniknionej modernizacji, ustanowiło rządy prawa i liberalne instytucje, takie jak wolna prasa, i poświęciło się pokonaniu morderczo rasistowskich imperiów nazistowskich i japońskich podczas II wojny światowej.
Równie encyklopedyczny pod względem historycznym, co wnikliwy w analitycznej głębi, Kolonializm oferuje moralne badanie kolonialnej przeszłości, kryminalistycznie kwestionując szkodliwe fałsze, a tym samym pomagając odmłodzić wiarę w przyszłość Zachodu.
