Ocena:
Książka „How Long Is Exile?” autorstwa Astridy Stahnke to powieść historyczna, która przedstawia doświadczenia łotewskiej rodziny w burzliwych czasach historycznych i bada tematy tożsamości i kultury. Książka jest znana z wciągającej fabuły i otrzymała pozytywne opinie, ale istnieją obawy dotyczące jej kategoryzacji jako science fiction i sugestie dotyczące ulepszeń.
Zalety:⬤ Wciągająca fabuła, która odzwierciedla bogate doświadczenia historyczne.
⬤ Apeluje do młodszych pokoleń Łotyszy, którzy chcą zrozumieć swoją historię.
⬤ Pierwsza połowa jest szczególnie dobrze oceniana za eksplorację zmagań rodziny.
⬤ Ważna narracja kulturowa dla łotewskiej diaspory.
⬤ Świetnie sprawdza się jako seria i jest polecana czytelnikom.
⬤ Błędna klasyfikacja jako science fiction, potencjalnie ograniczająca grono odbiorców.
⬤ Niektóre części książki, zwłaszcza środkowa, mogą wydawać się mniej wciągające, prowadząc czytelników do pomijania treści.
⬤ Sugestie dotyczące przeredagowania części książki w celu uzyskania lepszego przepływu i znaczenia.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
How Long Is Exile?: Book I: the Song and Dance Festival of Free Latvians
Powieść How Long Is Exile? ze względu na swoją długość musiała zostać podzielona na dwie części: I - Festiwal Pieśni i Tańca oraz II - Powrót do domu. Powieść opowiada o narodzie łotewskim, który ucierpiał podczas II wojny światowej, gdy dwie główne potęgi światowe - komunistyczna Rosja i nazistowskie Niemcy - starły się w zaciekłych bitwach na bursztynowej ziemi nad Morzem Bałtyckim, aż została podbita przez jedną, potem drugą i ponownie przez pierwszą, a jej dwa miliony ludzi zostało jakby pociętych na wiele części i rozproszonych po całym świecie.
Podzielony, z każdą częścią tęskniącą za drugą, naród przetrwał gorące i zimne wojny, utrzymując przy życiu nadzieję na wolność i powrót do domu. Nadzieja ta była pielęgnowana w społecznościach etnicznych, a szczególnie egzekwowana w szkołach uzupełniających i na festiwalach. Gdy część uchodźców odłączyła się i zasymilowała w różnych krajach przyjmujących, duża część pozostała i podtrzymywała płomień wolności.
Nie było to łatwe i tanie zadanie. Wymagało poświęcenia, wyrzeczeń, pieniędzy i odwagi. Było obserwowane i monitorowane z wewnątrz i z zewnątrz przez pół wieku, aż w 1990 roku Związek Radziecki upadł, żelazna kurtyna i mur berliński upadły, a euforia dotknęła każdy kraj Europy Wschodniej.
Jako uczestnik tego tak zwanego stanu wygnania, zacząłem pisać swoją wersję tego doświadczenia po festiwalu w Milwaukee, filtrując je przez świadomość mojej głównej bohaterki Mildy Brzia-Arjs, która wychodząc z żałoby po mężu, Krlisie Arjsie, przyjeżdża na festiwal, gotowa zmienić swoje życie. Podczas czterech dni spędzonych z podobnie myślącymi ludźmi, ciekawymi wydarzeniami i wspólnymi wspomnieniami z dzieciństwa, wojenne i powojenne doświadczenia w obozie dla przesiedleńców migają przed nią w wirującym kalejdoskopie, a na koniec rzucają ją w kierunku, którego nie planowała. Na tym kończy się książka I.
Jest to medytacyjna, refleksyjna fikcja oparta na życiu, która głęboko zagłębia się w psychikę Mildy, a także innych postaci, które podróżują z nią. Poprzez myśli i działania Mildy widzimy trwały wpływ wojny i to, jak rozgałęzia się i przechodzi na trzecie i czwarte pokolenie.
