Intimus: Czytelnik teorii projektowania wnętrz

Opinie czytelników

Książka jest ogólnie chwalona za cenne zasoby i wnikliwą treść w dziedzinie projektowania wnętrz. Spotkała się jednak z krytyką za zawiły styl pisania niektórych rozdziałów, który może zniechęcać do czytania.

Cenne zasoby do pisania i badań, wysoce zalecane dla projektantów wnętrz i architektów, świetne do zdobycia szerokiego zrozumienia projektowania wnętrz, służy jako kompleksowe odniesienie.

Niektóre rozdziały zawierają gęsty i zawiły tekst, który może być trudny do zrozumienia, brak zaangażowania we wczesnych rozdziałach, postrzegany jako zbyt akademicki i nieprzyjemny.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Intimus: Interior Design Theory Reader

Zawartość książki:

Walter Benjamin zauważył w swoich pismach na temat wnętrz, że "żyć znaczy zostawiać ślady". Niniejsza publikacja skupia się właśnie na tym, jak takie ślady mogą się przejawiać.

Aby zbadać powiązania projektowania wnętrz z innymi dyscyplinami, wybrane teksty odzwierciedlają szeroki zakres zainteresowań wykraczających poza tradycyjne granice projektowania i architektury. Jest to matryca, która przecina dyskurs społeczny, polityczny, psychologiczny, filozoficzny, technologiczny i genderowy z kwestiami praktycznymi, takimi jak materiały, oświetlenie, kolor, umeblowanie i ciało. Antologia przedstawia złożony i czasami sprzeczny teren, tworząc jednocześnie odrębny zbiór wiedzy specyficznej dla wnętrz.

Umiejscawiając teorię na temat wnętrz w tych różnorodnych źródłach, zachęca do przyszłej dyskusji w obszarze często marginalizowanym, ale obecnie wyłaniającym się na własną rękę. Wewnątrz czytnika poszczególne fragmenty odnoszą się do ich miejsca w matrycy i są uporządkowane alfabetycznie.

Ta strategia organizacyjna opiera się zarówno strukturze chronologicznej, jak i tematycznej, aby sprowokować skojarzenia i wnioski między fragmentami. W ten sposób książka oferuje możliwość zbadania wnętrza z wielu punktów widzenia: dyscypliny, przestrzennych i fizycznych atrybutów wnętrz, sekwencji historycznej i tematycznej. Fragmenty Thomasa Hope'a, Catherine E.

Beecher i Harriet Beecher Stowe, Edith Wharton i Charlesa Eastlake'a dostarczają współczesnych relacji z XIX wieku, podczas gdy Barbara Penner, Penny Sparke, Charles Rice, Georges Teyssot i Rebecca Houze oferują reinterpretacje tego okresu. Złożoność dwudziestowiecznego wnętrza ujawniają Robyn Longhurst, Kevin Melchionne, George Wagner, John MacgregorWise, Joel Sanders i wielu innych.