Imperium Seleukidów Antiocha III, 223-187 p.n.e.

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółowy opis Imperium Seleucydów za panowania Antiochusa III, oferując zniuansowaną perspektywę na ten często pomijany okres w historii. Chociaż przedstawia dobrze zbadaną narrację, która ma na celu wyjaśnienie błędnych przekonań na temat Antiocha III i jego wojskowych zobowiązań, spotyka się z krytyką dotyczącą przytłaczającej szczegółowości i braku wciągającej narracji dla zwykłych czytelników.

Książka jest chwalona za dokładne badania i wyjątkowy styl pisania, zapewniający jasność co do osiągnięć militarnych Antiocha III i dynamiki Imperium Seleucydów. Czytelnicy doceniają szczegółową analizę i windykację Antiochusa przeciwko rzymskiej propagandzie, a także wnikliwą relację z jego panowania i konfliktów, zwłaszcza przeciwko Rzymowi.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za przytłaczającą ze względu na obfitość imion i wydarzeń, co może sprawić, że będzie ona niedostępna dla laików. Krytykowano potrzebę bardziej szczegółowego zbadania wewnętrznego funkcjonowania Imperium Seleucydów, a niektórzy uważali, że narracji brakowało przekonującego osobistego związku z Antiochusem. Dodatkowo, zakończenie było postrzegane jako pozbawione głębi w odniesieniu do ostatnich kampanii Antiochusa.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Seleukid Empire of Antiochus III, 223-187 BC

Zawartość książki:

Najnowsze wydanie Graingera pokazuje, że królestwo Seleukidów po Magnezji wciąż było jedną z największych potęg starożytnego świata.

Drugi tom historii Imperium Seleukidów autorstwa Johna Graingera poświęcony jest panowaniu Antiocha III.

Zbyt często pamiętany tylko jako człowiek, który przegrał z Rzymianami pod Magnezją, Antiochus ujawnia się tutaj jako jeden z najpotężniejszych i najzdolniejszych władców epoki. Wyłoniwszy się z wojny domowej w 223 r. jako jedyny ocalały z dynastii Seleukidów, wziął na swoje barki ciężar osłabionego i podzielonego królestwa. Choć został pokonany przez Egipt w czwartej wojnie syryjskiej, stopniowo odzyskał pełną kontrolę nad imperium. Jego wielka kampania wschodnia zaprowadziła macedońską broń z powrotem do Indii po raz pierwszy od czasów Aleksandra, a po powrocie na zachód podbił Trację i ostatecznie wyrwał Syrię spod kontroli Ptolemeuszy. Potem przyszła interwencja w Grecji i starcie z Rzymem, które doprowadziło do klęski pod Magnezją i restrykcyjnego pokoju w Apamei. Pomimo tego Antiochus pozostał ambitny, ponownie prowadząc kampanię na wschodzie; kiedy zmarł w 187 r. p.n.e., imperium nadal było jednym z najpotężniejszych państw na świecie.