Opinie czytelników
Podsumowanie:„Iluzje egalitaryzmu” Johna Kekesa krytykują dominującą ideologię polityczną egalitaryzmu, argumentując, że opiera się ona na nierealistycznych perspektywach dotyczących ludzkiej natury. Książka jest gęsta i polemiczna, skupiając się przede wszystkim na krytyce różnych współczesnych myślicieli egalitarnych, zanim przedstawi własną filozofię polityczną Kekesa. Argumenty są głęboko analityczne, ale mogą być trudne do zrozumienia dla osób bez doświadczenia w filozofii politycznej. Kekes twierdzi, że egalitaryzm wynika z idealistycznych iluzji, które pomijają złożoność ludzkiej natury i realia instytucji politycznych.
Zalety:Książka jest dobrze uargumentowana i prowokująca, oferując ostrą krytykę głównych filozofów politycznych i ideologii egalitarnych. Kekes promuje realistyczne podejście do polityki, kładąc nacisk na względy praktyczne, a nie idealizacje. Czytelnicy zainteresowani filozofią polityczną mogą uznać tę książkę za intelektualnie stymulującą i wymagającą. Pluralizm i świecka perspektywa autora zapewniają świeże spojrzenie na konserwatyzm.
Wady:Pisanie jest gęste i może być trudne dla czytelników nieposiadających doświadczenia we współczesnej filozofii politycznej. Duża część treści koncentruje się na krytyce, nie przedstawiając w pełni rozwiniętej alternatywy aż do późniejszych rozdziałów. Niektórzy czytelnicy mogą uznać argumenty za abstrakcyjne i trudne do naśladowania.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Illusions of Egalitarianism
Zawartość książki:
W tym systematycznym i zjadliwym ataku na dominującą współczesną wersję liberalizmu John Kekes kwestionuje założenia polityczne podzielane przez większość ludzi w zachodnich społeczeństwach. Egalitaryzm, jak powszechnie wiadomo, utrzymuje, że rząd powinien traktować wszystkich obywateli z równą uwagą.
Kekes zarzuca, że wiara w egalitaryzm opiera się na iluzjach, które uniemożliwiają ludziom zmierzenie się z nieprzyjemnymi prawdami. Kekes, ważny głos we współczesnej myśli politycznej, argumentuje, że różnice między ludźmi w obszarach moralności, rozsądku, legalności i obywatelstwa są zbyt ważne, aby rząd mógł je zignorować. W rygorystycznej krytyce wybitnych myślicieli egalitarnych, w tym Dworkina, Nagela, Nussbauma, Rawlsa, Raza i Singera, Kekes zarzuca, że ich poglądy stanowią poważne zagrożenie zarówno dla moralności, jak i rozumu.
Dla Kekesa pewne inegalitarne prawdy są oczywiste: ludzie powinni otrzymywać to, na co zasługują, ci, którzy są dobrzy i ci, którzy są źli, nie powinni być traktowani tak, jakby mieli taką samą wartość moralną, ludziom nie powinno się odmawiać tego, na co zasłużyli, aby przynieść korzyści tym, którzy na to nie zasłużyli, a jednostki powinny być pociągnięte do odpowiedzialności za swoje czyny. Jego prowokacyjna książka zmusi wielu czytelników do zakwestionowania ich wiary w liberalizm.
