Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka analizuje wpływ „religii człowieczeństwa” Auguste'a Comte'a i krytykuje współczesny humanitaryzm jako ideologię rywalizującą z chrześcijaństwem. Omawia historyczny kontekst tej ideologii i jej implikacje dla współczesnej polityki i sprawiedliwości społecznej, szczególnie w świetle postaci takich jak papież Franciszek. Podczas gdy wiele recenzji docenia wnikliwość i głębię naukową Mahoneya, inne krytykują postrzeganą stronniczość wobec katolicyzmu i gęsty styl pisania książki.
Zalety:⬤ Głęboka i wnikliwa analiza współczesnego sekularyzmu jako rywala chrześcijaństwa.
⬤ Dobrze zbadana, czerpiąca z wielu znaczących myślicieli.
⬤ Aktualna i trafna krytyka współczesnych trendów politycznych, zwłaszcza w odniesieniu do humanitaryzmu.
⬤ Podejmuje istotne tematy, takie jak prawa człowieka i autentyczne życie polityczne.
⬤ Polecana dla tych, którzy szukają przemyślanej dyskusji na temat przecięcia polityki i religii.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że nadmiernie koncentruje się na rzymskim katolicyzmie, co może zrazić niekatolickich odbiorców.
⬤ Styl pisania może być gęsty i erudycyjny, co czyni go wyzwaniem dla zwykłych czytelników.
⬤ Kilku recenzentów uważało, że ważne wpływy na współczesną myśl zostały niedostatecznie przedstawione.
⬤ Niektórzy krytykowali zbyt krytyczny lub lekceważący ton wobec przeciwnych poglądów.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Idol of Our Age: How the Religion of Humanity Subverts Christianity
Zawartość książki:
Książka ta jest uczonym esejem na przecięciu polityki, filozofii i religii. Jest to przede wszystkim diagnoza i krytyka świeckiej religii naszych czasów, humanitaryzmu lub „religii ludzkości”.
Argumentuje, że humanitarny impuls do postrzegania współczesnego człowieka jako miary wszystkich rzeczy zaczął korumpować samo chrześcijaństwo, redukując je do nadmiernej troski o „sprawiedliwość społeczną”, radykalną zmianę polityczną i coraz bardziej fanatyczny egalitaryzm. W ten sposób chrześcijaństwo traci swoje transcendentalne punkty odniesienia w tym samym czasie, gdy podważa zrównoważony osąd polityczny. Humanitaryści, świeccy czy religijni, mylą pokój z pacyfizmem, sprawiedliwe ustalenia społeczne z socjalizmem, a osąd moralny z utopią i sentymentalizmem.
Wraz z przedmową wybitnego filozofa politycznego Pierre'a Manenta, książka Mahoneya podąża za papieżem emerytowanym Benedyktem XVI, potwierdzając, że chrześcijaństwo w żaden sposób nie sprowadza się do "humanitarnego przesłania moralnego". W ostrej, choć pełnej szacunku analizie wykazuje, że papież Franciszek coraz częściej myli Ewangelię z lewicowym humanitaryzmem i egalitaryzmem, które niewiele zawdzięczają klasycznej lub chrześcijańskiej mądrości.
Artykuł czerpie wzorce z szeregu myślicieli (Orestes Brownson, Aurel Kolnai, Władimir Sołowiew i Aleksandr Sołżenicyn), którzy byli pouczającymi krytykami "religii ludzkości". Myśliciele ci byli ludźmi pokoju, którzy odrzucili ideologiczny pacyfizm i nigdy nie mylili chrześcijaństwa z bezmyślnym sentymentalizmem.
Książka kończy się potwierdzeniem mocy rozumu, opartego na objawionej wierze, aby zapewnić humanizującą alternatywę dla utopijnych złudzeń i nihilistycznej rozpaczy.
