Hymny do nocy i pieśni duchowe

Opinie czytelników

Książkę docenia się za jej poetycką zawartość i dwujęzyczny format, ale istnieją zauważalne problemy z jakością druku i układem, które pogarszają ogólne wrażenia z czytania.

Świetna poezja, dwujęzyczny format (niemiecki-angielski), interesująca treść, dobre wydanie wielkiego poety.

Błędy w druku - tekst zbyt blisko oprawy, kiepski układ - niemiecki i angielski nie są obok siebie, nieodpowiednie reklamy i zdjęcia, a niektóre wydania nie zostały wyprodukowane profesjonalnie.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hymns to the Night and Spiritual Songs

Zawartość książki:

NOVALIS: HYMNY DO NOCY.

Nowe wydanie "Hymns To the Night, and Spiritual Songs" Novalisa w tłumaczeniu George'a Macdonalda, ze wstępem i notatkami Carol Appleby.

Zawiera tekst niemiecki.

Novalis (Friedrich von Hardenberg, 1772-1801) jest najbardziej mistycznym z niemieckich poetów romantycznych. Jest jednocześnie najbardziej typowym i najbardziej niezwykłym z niemieckich pisarzy romantycznych, a nawet wszystkich poetów romantycznych. Jego najbardziej znane dzieło, Hymny do nocy, zostało opublikowane w 1800 roku.

Novalis jest niezwykle idealistyczny, znacznie bardziej niż Johann Wolfgang von Goethe czy Heinrich Heine. Zmarł młodo, co czyni go, podobnie jak Percy'ego Shelleya i Johna Keatsa, kimś w rodzaju bohatera (lub męczennika). Nie napisał tak wiele jak Shelley, ale jego twórczość, podobnie jak Keatsa czy Arthura Rimbauda, wiele obiecywała. Dla Michaela Hamburgera twórczość Novalisa jest niemal całkowicie idealistyczna:

Filozofia Novalisa nie jest więc mistyczna, ale utopijna. To dlatego jego dzieła wyobraźni są niemal całkowicie pozbawione konfliktu. Są wieczną idyllą.

To prawda, twórczość Novalisa jest niezwykle idealistyczna i utopijna. Ale jest również mistyczna, ponieważ wskazuje na niewidzialne, niewidzialne i nieznane, i ma na celu dotarcie do tego ekstatycznego królestwa (Novalis jest najbardziej mistycznym z niemieckich poetów romantycznych, ale H lderlin, Goethe i Heine są nie mniej mistyczni). Novalis pisał:

Poczucie poezji ma wiele wspólnego z poczuciem mistycyzmu. Jest to poczucie osobliwego, osobistego, nieznanego, tajemniczego, tego, co ma być ujawnione, koniecznego - przypadkowego. Reprezentuje nieprzedstawialne. Widzi to, co niewidzialne, czuje to, co niewyczuwalne itd. Zmysł poezji ma ścisły związek ze zmysłem wróżenia i zmysłem religijnym, ze zmysłem proroctwa w ogóle.

Glyn Hughes zauważa o Novalisie: "Podtrzymującym zainteresowanie lekturą dzieł Novalisa jest poczucie kontaktu z umysłem o wizjonerskiej intensywności i całkowitym zaangażowaniu. Poetyckim osiągnięciem są chwilowe przebłyski idealnej rzeczywistości: to, co w innych kontekstach powinniśmy nazwać epifaniami". (61)