Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Homo Ludens” autorstwa Johana Huizingi bada koncepcję zabawy jako fundamentalnej cechy ludzkości, zagłębiając się w jej kulturowe, językowe i socjologiczne implikacje. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za głęboką, prowokującą do myślenia i elegancko napisaną, inni zmagają się z jej ciężkim i gęstym językiem, szczególnie jeśli spodziewali się lżejszego lub bardziej szczegółowego skupienia się na grach.
Zalety:Książka jest chwalona za wnikliwe i elokwentne pisanie, dogłębne badanie natury gry i jej znaczenie dla różnych aspektów kultury i cywilizacji. Czytelnicy doceniają zdolność Huizingi do łączenia zabawy z poważnymi elementami kulturowymi i jej zastosowania w różnych dyscyplinach, takich jak sztuka, prawo i rytuał. Wielu uważa, że jest to lektura zmieniająca życie i klasyk w dziedzinie historii kultury.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że gęsty i akademicki język książki stanowi wyzwanie, sugerując, że wymaga znajomości wielu języków i pojęć, co ogranicza jej dostępność. Ponadto kilku recenzentów wyraziło rozczarowanie, że książka nie spełniła ich oczekiwań co do konkretnych przykładów spontanicznej gry w porównaniu z grami zorganizowanymi. Pojawiają się skargi dotyczące postrzeganej jakości tłumaczenia na język angielski.
(na podstawie 62 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Homo Ludens: A Study of the Play-Element in Culture
Zawartość książki:
W Homo Ludens Johan Huizinga definiuje zabawę jako centralną aktywność w kwitnących społeczeństwach. Określa on pięć cech zabawy: jest ona wolna; nie jest zwykłym ani prawdziwym życiem; różni się od zwykłego życia zarówno pod względem miejsca, jak i czasu trwania; tworzy porządek; nie jest związana z żadnym materialnym interesem i nie można z niej czerpać żadnych korzyści.
Dzięki międzykulturowym przykładom z nauk humanistycznych, biznesu i polityki, Huizinga bada zabawę we wszystkich jej różnorodnych postaciach, ponieważ odnosi się do języka, prawa, wojny, wiedzy, poezji, mitu, filozofii, sztuki i wielu innych. Jak pisze, cywilizacja jest, w swoich najwcześniejszych fazach, zabawą. Nie pochodzi z zabawy, jak dziecko odrywające się od łona matki: powstaje w zabawie i jako zabawa, i nigdy jej nie opuszcza.
Począwszy od Platona, Huizinga śledzi wkład człowieka jako gracza w średniowieczu, renesansie i wczesnej nowożytności. Z myślą o naszych czasach pisze: W amerykańskiej polityce gra jest jeszcze bardziej widoczna. Na długo przed tym, jak system dwupartyjny zredukował się do dwóch gigantycznych drużyn, których różnice polityczne były ledwo dostrzegalne dla osoby z zewnątrz, wybory w Ameryce stały się rodzajem sportu narodowego. Dzięki swojemu niezwykłemu historycznemu rozmachowi Homo Ludens definiuje grę dla przyszłych pokoleń.
Fascynujący opis człowieka jako gracza i wkładu zabawy w cywilizację. Harper s.
Pisarz o bystrej i potężnej inteligencji, wspomagany przez dar ekspresji i ekspozycji, który jest bardzo rzadki, Huizinga gromadzi i interpretuje jeden z najbardziej fundamentalnych elementów ludzkiej kultury: instynkt zabawy. Czytając ten tom, nagle odkrywamy, jak głęboko osiągnięcia w prawie, nauce, ubóstwie, wojnie, filozofii i sztuce są karmione instynktem zabawy. Roger Caillois, redaktor Diogenesa".
