Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka opisywana jest jako złożona praca, która porusza się między krytyką historyczną a nowoczesną teorią wojskową, co wywołało zarówno pochwały, jak i frustrację ze strony czytelników. Podczas gdy niektórzy uznali ją za niezbędną lekturę do zrozumienia niekonwencjonalnych działań wojennych i strategii wojskowej, inni krytykowali ją za europocentryczną perspektywę i rzekome propagowanie zniekształconej narracji historycznej.
Zalety:Dostarcza solidnych dowodów koncepcji dotyczących niekonwencjonalnych działań wojennych, skutecznie porównując historyczne konflikty, takie jak wojny indiańskie, do współczesnych działań wojskowych. Jest postrzegana jako kompleksowa i prowokująca do myślenia, szczególnie w kwestionowaniu głównego nurtu doktryn wojskowych i krytykowanych narracji.
Wady:Krytykowana za europocentryzm i propagowanie tego, co niektórzy nazywają zniekształconym spojrzeniem na historię, szczególnie w odniesieniu do postaci takich jak Manstein i Halder. Niektórzy uznali podejście analityczne za pozbawione głębi w ważnych tematach, sugerując stronniczość i nadmierne uproszczenia.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Hitler's Ostkrieg and the Indian Wars, Volume 56: Comparing Genocide and Conquest
Zawartość książki:
Przygotowując się do wojny o zagładę na froncie wschodnim, Adolf Hitler wielokrotnie przedstawiał podobieństwa między nazistowskim dążeniem do Lebensraum, czyli przestrzeni życiowej, w Europie Wschodniej, a ekspansją Stanów Zjednoczonych na zachód pod sztandarem Manifest Destiny. Narody Europy Wschodniej były, jak twierdził, jego "czerwonoskórymi", a dla swojej kolonialnej fantazji o "niemieckim wschodzie" twierdził, że historycznym precedensem jest wysiedlanie i zabijanie rdzennej ludności przez Stany Zjednoczone. Edward B. Westermann analizuje zasadność i wartość tego twierdzenia w książce Hitler's Ostkrieg and the Indian Wars.
Książka przyjmuje podejście empiryczne, które podkreśla obszary podobieństw i ciągłości, ale także bada kluczowe różnice między tymi dwoma projektami narodowymi. Marsz amerykańskiego imperium na zachód i nazistowski podbój Wschodu oferują wyraźne podobieństwa, między innymi dlatego, że w obu przypadkach poczucie narodowego celu łączyło się ze stereotypami rasowymi, które pomagały w wykluczaniu, wywłaszczaniu i zabijaniu ludzi. Westermann ocenia filozofie Manifest Destiny i Lebensraum, które uzasadniały oba podboje, politykę narodową i administracyjną, która kształtowała zaangażowanie nazistowskich i amerykańskich rządów w te wysiłki, strategie wojskowe, które wspierały cele polityczne każdego narodu, a także rolę masakry i okrucieństwa w obu procesach. Pojawiają się ważne różnice: cel unicestwienia kontra cel asymilacji i akulturacji; zaplanowana kampania wojskowa kontra zagmatwana strategia pacyfikacji i karania; okrucieństwo na dużą skalę jako rutyna kontra masakra jako wyjątek.
Porównawcza historia w najlepszym wydaniu, ocena Westermanna tych dwóch narodowych projektów zapewnia kluczowy wgląd nie tylko w ich retorykę i oświadczenia, ale także w zastosowanie polityki i ideologii "w terenie". Jego wyrafinowane i zniuansowane odkrycia podobieństw i różnic między tymi dwoma przypadkami będą stanowić podstawę do dalszych badań nad ludobójstwem, a także naszego zrozumienia nazistowskiego podboju Wschodu i amerykańskiego podboju Zachodu.
