Historia kobiety

Opinie czytelników

Książka Annie Ernaux to przejmująca eksploracja złożonej i ewoluującej relacji między matką a córką, szczególnie w kontekście walki matki z chorobą Alzheimera. Proza jest pięknie wykonana, wywołując silne emocje i zastanawiając się nad tematami straty, żalu i upływu czasu. Podczas gdy wielu czytelników docenia umiejętne pisanie Ernaux i emocjonalną autentyczność, niektórzy uważają, że ponure tematy książki stanowią wyzwanie, zwłaszcza jeśli mają osobiste powiązania z podobnymi doświadczeniami.

Pięknie napisana proza, głęboko emocjonalne i rezonujące tematy, wnikliwa eksploracja relacji matka-córka, angażuje się w uniwersalne doświadczenia straty i demencji. Wielu czytelników docenia zdolność Ernaux do wywoływania silnych emocji i dostarczania zniuansowanego obrazu złożonej dynamiki rodzinnej.

Ponura tematyka książki może być trudna i ciężka emocjonalnie, potencjalnie zbyt blisko rezonując z czytelnikami, którzy zmagają się z własnymi doświadczeniami związanymi ze stratą lub demencją. Niektórzy czytelnicy uznali styl pisania za niespójny lub mniej wciągający w porównaniu z innymi pracami Ernaux, deklarując, że ta konkretna książka jest ich zdaniem „chybiona”.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Woman's Story

Zawartość książki:

LAUREAT NAGRODY NOBLA W DZIEDZINIE LITERATURY W 2022 ROKU

A New York Times Notable Book

„Głęboko poruszająca opowieść o matkach i córkach, młodości i wieku, marzeniach i rzeczywistości” (Kirkus Reviews).

Po śmierci matki cierpiącej na chorobę Alzheimera, Ernaux wyrusza w zniechęcającą podróż w czasie, starając się „uchwycić prawdziwą kobietę, tę, która istniała niezależnie ode mnie, urodzoną na obrzeżach małego normandzkiego miasteczka i która zmarła na oddziale geriatrycznym szpitala na przedmieściach Paryża”.

Autorka bada więź między matką a córką, jednocześnie słabą i niezachwianą, obce światy, które je rozdzielają, oraz nieuchronną prawdę, że musimy stracić tych, których kochamy. W tym cichym, mocnym hołdzie Ernaux próbuje oddać matce największą sprawiedliwość, jaką może: przedstawić ją jako osobę, którą była. Pisze: „Wierzę, że piszę o mojej matce, ponieważ to moja kolej, by sprowadzić ją na świat”.