Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka o Franku Stelli otrzymała w przeważającej mierze negatywne recenzje, głównie ze względu na brak kolorowych ilustracji i niską jakość druku. Wielu użytkowników oczekiwało bogatej wizualnie książki o sztuce, zawierającej wiele kolorowych prac Stelli, ale zamiast tego spotkali się z czarno-białymi obrazami i minimalną zawartością. Podczas gdy kilka recenzji zwróciło uwagę na interesujący tekst książki o ewolucji Stelli jako artysty, większość uznała ją za rozczarowującą i nie wartą inwestycji.
Zalety:Niektórzy doceniają pouczający tekst szczegółowo opisujący ewolucję Franka Stelli jako artysty. Kilku użytkowników uznało treść za interesującą pod względem artystycznych spostrzeżeń.
Wady:W książce brakuje kolorowych ilustracji, zawiera ona głównie czarno-białe obrazy w niskiej jakości. Wielu użytkowników było niezadowolonych z minimalnej ilości rzeczywistej treści artystycznej i zauważyło liczne błędy typograficzne. Książka jest słabo zorganizowana, z obrazami zgrupowanymi na końcu, co czyni ją mniej skuteczną jako książkę o sztuce.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Frank Stella: American Abstract Artist
Zawartość książki:
FRANK STELLA Studium amerykańskiego artysty abstrakcyjnego Franka Stelli (ur. 1936), badające jego karierę od słynnych czarnych obrazów z końca lat 50.
do chwili obecnej. Frank Stella stał się jednym z najważniejszych współczesnych artystów amerykańskich. W przeciwieństwie do wielu artystów XX wieku, Stella zawsze pracował w abstrakcji.
Jego sztuka jest żywiołowa, odważna, niezwykle przyjemna i odświeżająco wolna od niepokoju.
Książka zaczyna się od słynnych Czarnych obrazów z 1959 roku, przechodzi przez minimalistyczne obrazy z miedzi i aluminium z początku lat sześćdziesiątych, do żywiołowej serii Protractor, ekspansji w trójwymiar w latach siedemdziesiątych, a kończy się trójwymiarową Polską wsią, egzotycznymi ptakami i brazylijskimi "maksymalistycznymi" pracami z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Wykorzystując najbardziej aktualną krytykę sztuki Franka Stelli, James Pearson przygląda się również jego współczesnym: Jasperowi Johnsowi, Robertowi Rauschenbergowi, Kennethowi Nolandowi, Julesowi Olitskiemu, Morrisowi Louisowi, Robertowi Rymanowi, Brice'owi Mardenowi, Markowi Rothko i Barnettowi Newmanowi.
Zawiera nowe ilustracje. Fragment rozdziału 5 Wydaje się, że na niektórych minimalistycznych obrazach Franka Stelli z lat 60. niewiele się dzieje.
Ale w rzeczywistości dzieje się wiele. Stella ogranicza się do wąskiego zestawu zasad. Podobnie jak Brice Marden, Barnett Newman, Morris Louis i Mark Rothko, Stella stawia sobie za cel zbadanie kilku konfiguracji malarstwa.
Ale te rzeczy - kształt płótna, wewnętrzna organizacja pasów, kolor pasów - oferują nieskończoną liczbę permutacji. Obrazy Franka Stelli są szczupłe, ale szczupłość niekoniecznie oznacza brak uczuć.
Jest to problem, który stwarza malarstwo monochromatyczne i sztuka minimalistyczna w ogóle. Z pewnością Stella jest intensywny: jego Black Stripe Paintings, jego seria Protractor, jego miedziane obrazy, jego India Birds, to intensywne dzieła sztuki. Wystawy Stelli z końca lat 80.
i początku lat 90.
były wydarzeniami, w których imponowało poczucie koloru i światła, przestronność prac i ogromna skala, tak że każda praca dominowała w pomieszczeniach galerii. Stella w żadnym wypadku nie jest artystą cichym, dyskretnym: jego obrazy są dominujące, pewne siebie, pewne własnych efektów. Stella zawsze był artystą, który wie, co robi.
Jego obrazy nie czają się nieśmiało w kątach galerii. Jego obrazy ogłaszają się natychmiast i z mocą. Wystawa Stelli w ICA w Londynie w czerwcu-lipcu 1985 roku była typowa: masywne prace multimedialne zostały wciśnięte do wszechobecnych białych pokoi, całkowicie przejmując spokojne przestrzenie.
".
