Fałszywe papiery: Eseje o wygnaniu i pamięci

Opinie czytelników

Książka zawiera zbiór pięknie napisanych esejów, które poruszają tematy tęsknoty, nostalgii i doświadczenia wygnania, chwalone za emocjonalną głębię i wnikliwą narrację. Jednak niektórzy czytelnicy uznali treść za zbyt refleksyjną i skrytykowali ją za nudną lub zadufaną w sobie.

Pięknie napisana, z przejmującym wglądem w tęsknotę i nostalgię. Proza Acimana jest chwalona za swoją elegancję i głębię, a kilka esejów jest wyróżniającymi się utworami. Wielu czytelników uważa go za mistrza w wyrażaniu złożonych emocji i wspomnień, dzięki czemu książka jest satysfakcjonującą lekturą dla tych, którzy cenią sobie literaturę introspektywną.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za nadmiernie skupioną na nostalgii i autorefleksji, co prowadziło do momentów postrzeganego narcyzmu. Pojawiły się też głosy krytyki dotyczące tego, że pisarstwo jest kaznodziejskie, nudne lub banalne, a niektórzy wyrazili rozczarowanie w porównaniu z innymi dziełami Acimana. Ponadto niektórzy uważali, że jest powtarzalny lub pozbawiony wciągającej treści.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

False Papers: Essays on Exile and Memory

Zawartość książki:

W tych czternastu esejach Andre Aciman, jeden z najbardziej przejmujących stylistów swojego pokolenia, analizuje doświadczenie straty, przechodząc od przymusowego wyjazdu z Aleksandrii jako nastolatek, przez krótki pobyt w Europie, aż po dom, który stworzył (i na wpół wymyślił) na Upper West Side na Manhattanie.