Esej o rozwoju doktryny chrześcijańskiej

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka ta jest wymagającą, ale satysfakcjonującą lekturą, która zapewnia głęboki wgląd w chrześcijańską teologię i historię, szczególnie z perspektywy Johna Henry'ego Newmana. Chociaż jest chwalona za głębię intelektualną i kontekst historyczny, niektórzy recenzenci wspominają o trudnościach związanych z formatem i czytelnością.

Książka jest wysoko ceniona za dogłębną eksplorację doktryn chrześcijańskich, jej historyczne znaczenie i błyskotliwą argumentację Newmana. Jest uważana za lekturę obowiązkową dla poważnych studentów teologii i oferuje głębokie zrozumienie rozwoju myśli chrześcijańskiej.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka stanowi wyzwanie ze względu na jej XIX-wieczny styl i złożone koncepcje, wymagające wcześniejszej znajomości kontekstu historycznego i idei metafizycznych. Ponadto krytykowano kwestie związane z rozmiarem druku i czytelnością wydania, co prowadziło do frustracji niektórych potencjalnych czytelników.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

An Essay on the Development of Christian Doctrine

Zawartość książki:

John Henry Newman (1801-1890) był wybitną postacią w religijnej historii Anglii w XIX wieku, zyskując uznanie w całym kraju w połowie lat trzydziestych XIX wieku. Początkowo był ewangelizującym uczonym z Oksfordu i duchownym w Kościele Anglii, a następnie liderem Ruchu Oksfordzkiego.

To inspirujące ugrupowanie anglikanów pragnęło przywrócić Kościołowi Anglii wiele katolickich wierzeń i form kultu. Newman opuścił Kościół anglikański i przeszedł na rzymski katolicyzm, ostatecznie uzyskując rangę kardynała z rąk papieża Leona XIII. Rozwój doktryny to termin używany przez Newmana do opisania sposobu, w jaki nauczanie katolickie stało się skrupulatne i wyraźne na przestrzeni wieków.

"An Essay on the Development of Christinan Doctrine" przedstawia ideę rozwoju doktryny Newmana w celu obrony nauczania katolickiego przed atakami anglikanów i protestantów, którzy postrzegali pewne elementy nauczania katolickiego jako zepsucie lub innowacje. Dla niego doktryna ta była naturalną i korzystną konsekwencją rozumu, który ujawnił prawdę, która początkowo nie była oczywista.