Epigramaty

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają jej humorystyczny i satyryczny charakter, co czyni ją przyjemną lekturą dla osób zainteresowanych kulturą rzymską. Zwrócono jednak uwagę na kwestie związane z jakością tłumaczenia i pominięciem niektórych epigramatów.

Książka jest zabawna i zapewnia humorystyczny wgląd w rzymskie życie. Równoległy tekst łaciński jest korzystny dla czytelników zaznajomionych z tym językiem. Fizyczna jakość książki jest chwalona, z dobrą oprawą, układem i jakością druku. Służy ona jako cenne źródło wiedzy dla studentów klasyki.

Wielu recenzentów krytykuje tłumaczenie za nadmierne poleganie na rymowaniu, które zniekształca oryginalne znaczenie. Niektóre znaczące epigramaty zostały pominięte, a tłumaczenie jest opisywane jako niechlujne. Istnieją zalecenia, aby szukać lepszych tłumaczeń dla bardziej autentycznego doświadczenia.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Epigrams

Zawartość książki:

Z okazji otwarcia rzymskiego Koloseum w 80 r. n.e.

Marcjal opublikował swoją pierwszą książkę poetycką, O widowiskach. Napisane z satyrycznym dowcipem i talentem do zapadających w pamięć fraz, wiersze w tym zbiorze rejestrują szeroki spektakl pokazów na nowej arenie. Dwanaście kolejnych książek wielkiego łacińskiego epigramatyka oddaje ducha rzymskiego życia - zarówno publicznego, jak i prywatnego - w najdrobniejszych szczegółach.

Łowcy fortuny i zapracowani ludzie, oratorzy i prawnicy, nauczyciele i uliczni handlarze, żonglerzy i akrobaci, lekarze i plagiatorzy, piękni niewolnicy i hojni gospodarze należą do różnorodnych postaci, które zaludniają jego wiersze.

Martial jest bystrym obserwatorem rzymskiego społeczeństwa. Jego pióro uwypukla różnorodne sceny i wydarzenia: teatr i igrzyska publiczne, życie na wsi, bankiet bogatego rozpustnika, lwy w amfiteatrze, erupcję Wezuwiusza.

Epigramaty są czasem obsceniczne, zgodnie z tradycją gatunku, czasem ciepłe lub zabawne, a zawsze spiczaste. Podobnie jak współczesny mu Stacjusz, Marsjasz bezwstydnie schlebia swojemu patronowi Domicjanowi, jednemu z najgorszych rzymskich cesarzy. D.

R. Shackleton Bailey daje nam teraz, w trzech tomach, wiarygodne nowoczesne tłumaczenie często trudnej łaciny Martiala, eliminując wiele nieporozumień w poprzednich wersjach. Tekst pochodzi głównie z wysoko ocenianego wydania Teubnera z 1990 roku.