Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje chwalą fabularyzowany pamiętnik Piglii jako pięknie wykonane i intelektualnie stymulujące dzieło, które bada literaturę i osobiste doświadczenia. Narracja wzbogacona jest o refleksje na temat literackiego i politycznego krajobrazu, prezentując czarujący i przemyślany głos. Alter ego Piglii, Emilio Renzi, zapewnia unikalną perspektywę, która łączy osobiste spostrzeżenia z krytyką literacką. Książka jest uważana za znaczący wkład w literaturę, odzwierciedlając geniusz Piglii i głębokie zrozumienie ludzkiej kondycji.
Zalety:Pięknie napisana, fascynujące spostrzeżenia na temat literatury i pamięci, sprytnie wplecione osobiste doświadczenia, dobrze przetłumaczona, prezentuje unikalny i czarujący styl narracji, uważany za dzieło życia geniusza.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać fikcyjny charakter wpisów do dziennika za wyzwanie pod względem autentyczności, a podejście oparte na inżynierii wstecznej może nie spodobać się każdemu.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Diaries of Emilio Renzi: Formative Years
Zawartość książki:
"Wiedząc o zbliżającej się śmierci, Piglia, argentyński tytan listów, który zmarł w styczniu na stwardnienie zanikowe boczne, przygotował swoje 327 zeszytów do publikacji w trylogii..... Znakomicie wykonane i przeplatane esejami i opowiadaniami, to urzekające dzieło jest dla dziennika, tak jak Piglia jest dla "Emilio Renzi", życiowym alter ego, wysoce samoświadomym tomem cieni, który przynosi całą sprawność Piglii, oświetlając jego proces krytycznej lektury i nieuniknione napięcia między sztuką a życiem ". --Mara Faye Lethem, The New York Times Book Review.
Gigant współczesnej literatury latynoamerykańskiej, argentyński powieściopisarz Ricardo Piglia, swoje sekretne opus magnum skompilował z 327 zeszytów, które tworzył przez prawie sześć dekad, w których wyobrażał sobie siebie jako swoje literackie alter ego, Emilio Renzi. Renzi, zmęczony światem detektyw, pojawia się w wielu dziełach swojego twórcy, podobnie jak Nathan Zuckerman Philipa Rotha. Ale Renzi z tych pamiętników jest czymś bardziej złożonym - wielowarstwową rekonstrukcją siebie, która jest rozwijana na skomplikowanych, pouczających stronach.
W miarę jak Piglia/Renzi rozwija się jako czytelnik i pisarz, zakochuje się i walczy ze swoim despotycznym ojcem, otrzymujemy otwierające oczy spojrzenie na burzliwy XX wiek w Ameryce Łacińskiej. Obsesja na punkcie literackich gigantów - od Borgesa i Cortara (których znał), po Kafkę i Camusa - Dzienniki stanowią celebrację czytania jako istotnej, egzystencjalnej aktywności.
Kiedy Piglia dowiedział się o swojej śmiertelnej chorobie w 2011 roku, rzucił się do ukończenia swojego tajemniczego arcydzieła, podczas gdy plotki o książce nasiliły się wśród jego licznych fanów. Wydane po raz pierwszy w języku hiszpańskim jako trylogia, która spotkała się z ogromnym aplauzem, The Diaries of Emilio Renzi ugruntowuje miejsce Piglii w światowym kanonie.
