Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest wysoko cenionym dziełem znanego perskiego autora, cenionym za jakość i unikalne cechy.
Zalety:Wysoka jakość, zawiera odręczne notatki, obowiązkowa lektura i prezentuje utalentowanego autora wyprzedzającego swoje czasy.
Wady:Niektórzy uważają, że książka jest trochę droga.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Complete Works - Volume IV - Bufe Kur (the Blind Owl)
Zawartość książki:
Opublikowany w języku perskim przez "Sadegh Hedayat Foundation" i renomowaną "Iranian Burnt Books Foundation", jest to czwarty tom poprawionych i według oryginalnych rękopisów stosunkowo zaktualizowanych kompletnych dzieł Sadegha Hedayata, znanego irańskiego powieściopisarza. Ten tom zawiera jego najbardziej znaną powieść "bufe kur" (ślepa sowa) opublikowaną po raz pierwszy w oryginalnej (nieocenzurowanej) wersji. Tom zawiera ponadto oryginalny rękopis (faksymile) powieści, a także zbiór krytyki autorstwa wybitnych międzynarodowych pisarzy. Tom zamyka tak zwana "poetyka bufe kur". Sadegh Hedayat urodził się 17 lutego 1903 roku w Teheranie, w domu swojego ojca. Jego ojcem był Hedayat Gholi Khan-e Hedayat (E'tezad-Ol-Molk), syn Jafara Gholi Khan-e Hedayat, jego matką była Ozra-Zivar-Ol-Moluk Hedayat, córka drugiego Hosseina Gholi Khan-e Mokhber-ol-Dole. Jego rodzic pochodził z linii Reza GholiKhan; który był jednym ze słynnych irańskich pisarzy, poetów i historyków w XIII wieku; to był potomek Kamal Khojandi. W 1909 roku poszedł do szkoły podstawowej Elmieh w Teheranie, a po ukończeniu edukacji podstawowej rozpoczął naukę w szkole średniej w Darolfonun w 1914 roku. Z powodu problemów ze wzrokiem w 1914 r. nastąpiła przerwa w jego edukacji, ale kontynuował naukę w Saint Louis School w Teheranie, gdzie w 1917 r. zapoznał się z językiem i literaturą francuską.
Ukończył szkołę średnią i został wysłany wraz z innymi irańskimi studentami do Belgii na studia wyższe w 1925 roku. Początkowo studiował na Uniwersytecie Portowym "Gand", ale zgłosił swoje niezadowolenie z powodu złej pogody i sytuacji edukacyjnej, więc został przeniesiony do Paryża, aby kontynuować naukę. W 1928 r. Sadegh Hedayat podjął pierwszą próbę samobójczą, rzucając się do rzeki Marne w Samoi, ale został uratowany przez ludzi na łodzi. W końcu, w 1930 roku, wrócił do Teheranu i w tym samym roku został zatrudniony w Bank Melli Iran. W tamtych czasach powstała "Grupa Rabe", w skład której wchodzili Bozorg Alavi, Massud Farzad, Mojtaba Minavi i Sadegh Hedayat. W 1932 r. udał się do Isfahanu i rozpoczął pracę w Generalnym Departamencie Handlu. W 1933 r. udał się do Shiraz i przez jakiś czas przebywał w domu swojego wuja (dr Kraima Hedayata). W 1934 r. zrezygnował z pracy w Generalnym Departamencie Handlu i rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych; zrezygnował z pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w 1935 r. i w tym samym roku został wezwany przez Departament Śledczy Policji i przesłuchiwany w związku z książką "Mister Bow Wow". W 1936 r. rozpoczął pracę w Generalnym Departamencie Budownictwa i udał się do Indii, gdzie rozpoczął naukę języka pahlavi u indyjskiego badacza i profesora Bahrama Goora Anklesarii.
W 1937 r. powrócił do Teheranu, ponownie rozpoczął pracę w Banku Melli Iran, z której zrezygnował w 1938 r. i rozpoczął pracę w Państwowym Departamencie Muzyki, a także współpracował z "Music Magazine". W 1940 r. rozpoczął pracę na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Teherańskiego jako tłumacz, a w 1943 r. podjął współpracę z "Sokhan Magazine". W 1945 r. wyjechał do Taszkientu na zaproszenie Państwowego Uniwersytetu Azji Środkowej w Uzbekistanie, gdzie współpracował również z "Payam e Now Magazine". W tym samym roku odbyła się ceremonia uhonorowania Sadegha Hedayata w Iranie i Towarzystwie Kulturalnym Związku Radzieckiego w 1949 roku. Został zaproszony do udziału w Światowym Kongresie Pokoju, ale nie mógł w nim uczestniczyć z powodu problemów administracyjnych. W 1950 r. udał się do Paryża, gdzie 8 kwietnia 1951 r. popełnił samobójstwo. Miał 48 lat, gdy uwolnił się od bólu życia, jego grób znajdował się na cmentarzu Pere-la Chaise w Paryżu. Całe życie spędził w domu swojego ojca.
