Dzieci Hrin

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5490 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Children of Hrin

Zawartość książki:

Die Großdruckausgabe der epischen Erzählung Die Kinder von Hrin bringt Fans von Der Hobbit und Der Herr der Ringe wieder zusammen mit Elben, Drachen, Zwergen und Orks sowie der reichen Landschaft und den einzigartigen Charakteren von Tolkien.

Es gibt Geschichten über Mittelerde aus der Zeit lange vor dem Herrn der Ringe, und die Geschichte, die in diesem Buch erzählt wird, spielt in dem großen Land, das jenseits der Grauen Anfurten im Westen lag: Länder, in denen Baumbart einst wandelte, die aber in der großen Katastrophe, die das Erste Zeitalter der Welt beendete, untergingen.

In jener fernen Zeit hauste Morgoth, der erste Dunkle Herrscher, in der gewaltigen Festung Angband, der Hölle aus Eisen, im Norden, und die Tragödie von Trin und seiner Schwester Nienor spielte sich im Schatten der Furcht vor Angband und dem Krieg ab, den Morgoth gegen die Länder und geheimen Städte der Elben führte.

Ich krótkie i namiętne życie było zdominowane przez żywiołową nienawiść, którą Morgoth żywił do nich jako dzieci Hrina, człowieka, który ośmielił się mu przeciwstawić i wzgardzić nim w twarz. Przeciwko nim wysłał swojego najpotężniejszego sługę, Glaurunga, potężnego ducha w postaci ogromnego bezskrzydłego smoka ognia. W tę historię brutalnego podboju i ucieczki, leśnych kryjówek i pościgu, oporu z malejącą nadzieją, Mroczny Władca i Smok wkraczają w tragicznie wyrazistej formie. Sardoniczny i szyderczy Glaurung manipulował losami Trin i Nienor za pomocą kłamstw diabolicznej przebiegłości i podstępu, a klątwa Morgotha została spełniona.

Najwcześniejsze wersje tej historii autorstwa J.R.R. Tolkiena sięgają końca pierwszej wojny światowej i lat, które po niej nastąpiły; ale długo później, kiedy Władca Pierścieni został ukończony, napisał ją na nowo i znacznie rozszerzył o złożoność motywów i postaci: stała się dominującą historią w jego późniejszej pracy nad Śródziemiem. Nie mógł jednak doprowadzić jej do ostatecznej i skończonej formy. W tej książce Christopher Tolkien skonstruował, po długim studiowaniu rękopisów, spójną narrację bez żadnych inwencji redakcyjnych.