DYAD jest efektem współpracy poety i grafika.
W trzydziestu dwóch wierszach-obrazach linearne czytanie rozszerza się na eksplorację przestrzenną, dzięki czemu każdy utwór jest zarówno wierszem, jak i dziełem sztuki wizualnej. Każdy obraz-wiersz jest czymś więcej niż tekstem lub skryptem, czymś innym niż serią lub zestawem segmentów pisma alfabetycznego, staje się raczej skomplikowanym artefaktem z własną plastycznością i własną ukrytą głębią, potencjalnymi nurtami i wyraźnie zaktualizowanymi powierzchniami.
Powstaje pole obrazu, wśród którego wzorów znaczenia i formy wchodzą w interakcje - i grają.
