Down and Out w Paryżu i Londynie

Opinie czytelników

Recenzje tej książki ujawniają podział między jakością treści, przypisywaną George'owi Orwellowi, a niską jakością konkretnych sprzedawanych wydań. Czytelnicy doceniają wnikliwe pisanie Orwella na temat ubóstwa i zmagań imigrantów, podkreślając znaczenie książki dla pracowników socjalnych. Wielu recenzentów wyraża jednak frustrację z powodu znaczących błędów edycyjnych, problemów z formatowaniem i brakującego tekstu w poszczególnych wydaniach, co prowadzi ich do odradzania zakupu tych wadliwych egzemplarzy.

⬤ Wnikliwe pisanie o ubóstwie i doświadczeniach imigrantów.
⬤ Wysoko ceniony autor, George Orwell, znany ze swojej prawdziwej i trzymającej w napięciu prozy.
⬤ Tematy istotne dla pracy socjalnej i zrozumienia bezdomności.
⬤ Wciągający portret życia w Europie na początku XX wieku.

⬤ Wiele wydań jest źle zredagowanych z licznymi literówkami i błędami formatowania.
⬤ Niektóre egzemplarze zawierają brakujące słowa i dziwne zamienniki znaków (np. myślniki i wielkie litery).
⬤ Określone wydania są opisywane jako nieczytelne z powodu pomieszanego tekstu i braku odstępów.
⬤ Negatywne doświadczenia związane z jakością niektórych wydawnictw.

(na podstawie 53 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Down and Out in Paris and London

Zawartość książki:

"Plongeur jest niewolnikiem, i to zmarnowanym niewolnikiem, wykonującym głupią i w dużej mierze niepotrzebną pracę. Ostatecznie jest trzymany w pracy z powodu niejasnego przeczucia, że byłby niebezpieczny, gdyby miał czas wolny.

A wykształceni ludzie, którzy powinni być po jego stronie, przyzwalają na ten proces, ponieważ nic o nim nie wiedzą i w konsekwencji się go boją". "Warto powiedzieć coś o pozycji społecznej żebraków, ponieważ kiedy ktoś się z nimi spotyka i odkrywa, że są zwykłymi ludźmi, nie może nie być uderzony dziwną postawą, jaką społeczeństwo przyjmuje wobec nich. Ludzie wydają się czuć, że istnieje jakaś zasadnicza różnica między żebrakami a zwykłymi „pracującymi” ludźmi.

Są oni odrębną rasą - wyrzutkami, jak przestępcy i prostytutki. Ludzie pracujący „pracują”, żebracy nie „pracują”, są pasożytami, bezwartościowymi z samej swojej natury.

Przyjmuje się za pewnik, że żebrak nie „zarabia” na swoje życie, tak jak „zarabia” murarz czy krytyk literacki. Jest on zwykłą społeczną ekskrementą, tolerowaną, ponieważ żyjemy w humanitarnym wieku, ale zasadniczo godną pogardy.

"