Do góry nogami: Elementarz dla patrzącego świata

Opinie czytelników

Książka Eduardo Galeano „Upside Down: A Primer for the Looking-Glass World” stanowi potężną krytykę globalnych nierówności, koncentrując się na korupcji systemów politycznych, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej. Autor wykorzystuje mieszankę humoru i surowych obrazów, aby przedstawić zmagania zmarginalizowanych z konsumpcjonizmem i wyzyskiem korporacyjnym. Podczas gdy wielu czytelników uważa jego spostrzeżenia za pouczające, inni krytykują książkę za brak konkretnych rozwiązań i zbytnią stronniczość.

Styl pisania jest wciągający, łącząc humor z przejmującymi spostrzeżeniami; zapewnia świeże spojrzenie na kwestie społeczne i otwiera oczy czytelników na niesprawiedliwości, z jakimi boryka się trzeci świat. Wiele recenzji podkreśla potężne i sugestywne obrazy, a także zdolność Galeano do wywoływania silnych reakcji emocjonalnych i zachęcania do krytycznego myślenia. Ilustracje są również uznawane za przekonujące.

Niektórzy recenzenci uważają, że książka nie zapewnia konkretnych rozwiązań problemów, które identyfikuje, opisując ją jako tyradę bez dobrze popartych argumentów. Krytycy wspominają również, że ze względu na swoją strukturę i sposób prezentacji, książkę czyta się jak podręcznik, a nie narrację, co może osłabiać jej wpływ. Zauważalna jest również stronniczość polityczna, co sprawia, że czytelnicy o odmiennych poglądach mogą być mniej otwarci na jej przesłanie.

(na podstawie 36 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Upside Down: A Primer for the Looking-Glass World

Zawartość książki:

W serii pozorowanych planów lekcji i "programu studiów" Galeano zapewnia elokwentne, pełne pasji, zabawne i szokujące obnażenie przywilejów i założeń Pierwszego Świata.

Od klasy mistrzowskiej w "Bezkarności władzy" po seminarium na temat "Świętego samochodu" - ze wskazówkami po drodze na temat "Jak oprzeć się bezużytecznym wadom" i deklaracją "Prawa do zabawy" - bada świat nierówno podzielony między obfitość i niedostatek, karnawał i tortury, władzę i bezradność. Zaakceptowaliśmy "rzeczywistość", którą powinniśmy odrzucić, pisze, taką, w której bieda zabija, ludzie są głodni, maszyny są cenniejsze od ludzi, a dzieci pracują od zmroku do zmroku.

Na Północy jesteśmy karmieni dietą sztucznych potrzeb i wszyscy jesteśmy tacy sami dzięki rzeczom, które posiadamy; Południe jest niewolnikiem na galerze, umożliwiającym naszą chciwość.