Ocena:
„Why the Black Whole Sings the Blues” Ishmaela Reeda to wielowymiarowa kolekcja poezji, która przeplata tematy jazzu, kultury afroamerykańskiej i nauki. Zawiera mieszankę rytmicznych tekstów, piosenek i wcześniej niepublikowanych wierszy, których kulminacją jest tytułowy utwór, będący refleksją nad rezonansem bluesa w amerykańskiej tożsamości. Zbiór został wzbogacony o krytyczny wstęp autorstwa Joyce Ann Joyce, która analizuje twórczość Reeda w szerszym kontekście literackiego uznania.
Zalety:Kolekcja jest chwalona za bogatą muzykalność, fascynujące tematy łączące jazz i doświadczenia Afroamerykanów oraz włączenie wcześniej niepublikowanych utworów. Krytyczne wprowadzenie autorstwa Joyce Ann Joyce dodaje cenne spostrzeżenia. Fani wcześniejszej twórczości Reeda docenią powroty do jego wcześniejszych tematów i symboliczną strukturę łączącą różne wiersze z szerszymi ideami kulturowymi i naukowymi.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać zbiór za trudny ze względu na jego złożoność i potrzebę pewnego poziomu wiedzy literackiej, aby w pełni docenić aluzje. Zróżnicowane style mogą nie zaspokoić wszystkich entuzjastów poezji, jak zauważyła Joyce Ann Joyce w odniesieniu do różnych możliwości różnych typów czytelników.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Why the Black Hole Sings the Blues
Nowa kolekcja wierszy amerykańskiego pisarza, poety i dramaturga Ishmaela Reeda. Wiersze w tej nowej kolekcji Ishmaela Reeda zostały napisane w latach 2007-2020.
Od wierszy opartych na wydarzeniach, które miały miejsce wokół domu Reeda, po kataklizmy kosmiczne. Niektóre wiersze zostały zamówione. "Moving Richmond" był częścią publicznej instalacji artystycznej stworzonej przez Mildred Howard.
Wiersz, napisany ogromnymi literami wykutymi w stalowych billboardach, wita pasażerów wjeżdżających do nowego węzła transportu masowego Bay Area w Richmond w Kalifornii.
Inne wiersze zostały zamówione przez muzyków. "Hope Is The Thing With Feathers" został wykonany przez Gregory'ego Portera.
"Red Summer, 2015" ukazał się najpierw drukiem, a następnie został oprawiony muzycznie przez Davida Murraya. Reed pisze: "Najdłuższy wiersz w książce, "Jazz Martyrs", powstał, gdy Reed dowiedział się o liczbie czarnoskórych wielkich jazzmanów, którzy nie dożyli czterdziestki. "Miałem szczęście dożyć wieku powyżej 80 lat", mówi Reed.
"Dowiedziałem się, kim są moi najlepsi przyjaciele. Ci, którzy mnie tam doprowadzili". "
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)