The Gifts of Fortune
Wiersze w The Gifts of Fortune, siódmej książce poetyckiej Petera McDonalda, obejmują spektrum osobistej historii. Trafiają do Belfastu, Oksfordu i dalej; z czasem odwiedzają przeszłość poety, jego teraźniejszość i możliwą przyszłość.
Obfitują w autobiograficzne szczegóły: Doświadczenia McDonalda (jako chłopca z klasy robotniczej w Belfaście, który marzy o wyjeździe, i Oxfordczyka w średnim wieku, który marzy o powrocie) są przefiltrowane przez głęboki instynkt poetyckiej tradycji. Sercem książki są dwie sekwencje: pierwsza, „Błoto”, w której historie rodzinne, zawodowe i literackie łączą się w ściśle formalnych, ale osobiście nieskrywanych refleksjach na temat poezji, klasy i przywilejów; oraz druga, „Ślepota”, w której seria dziesięciu jednostek wierszowych testuje formę poetycką do (i poza) punktu krytycznego, w medytacji na temat rodziny i cierpienia, rozczarowania i nadziei.
Inne wiersze powracają do tematów bogactwa i ubóstwa, miłości i straty oraz wyobcowania i zagadki wieku. W całym tomiku forma jest zakłócana przez bezkształtne, unoszące się tuż poza kadrem; a Fortuna walczy z Losem, zupełnie inną siłą.
