Córka Izydy: wczesne życie Nawal El Saadawi w jej własnych słowach

Opinie czytelników

Książka jest dogłębną eksploracją życia kobiet w Egipcie na początku lat czterdziestych XX wieku, skupioną wokół doświadczeń dr Nawal El-Saadawi. Porusza tematy feminizmu, oczekiwań społecznych i walki o prawa kobiet. Pisarstwo jest chwalone za piękno i głębię, dostarczając wnikliwych komentarzy na temat wyzwań stojących przed kobietami.

Książka jest dobrze napisana i pięknie opisuje życie kobiet w Egipcie, podkreślając kwestie oczekiwań społecznych i wzmocnienia pozycji kobiet. Czytelnicy uważają ją za inspirującą, powiązaną i obowiązkową lekturę dla osób zainteresowanych prawami kobiet. Autorka jest podziwiana za swoją inteligencję, odwagę i umiejętność prowokowania do myślenia o ważnych kwestiach społecznych.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za mniej ekscytującą niż się spodziewali i czuli się znudzeni podczas jej czytania. Niektórzy zauważyli, że niektóre strony były brudne, ponieważ książka była używana. Ogólnie rzecz biorąc, podczas gdy wielu było zachwyconych, niektórzy nie uznali jej za wciągającą.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Daughter of Isis: The Early Life of Nawal El Saadawi, in Her Own Words

Zawartość książki:

"Na tle białego piasku kontury ciała mojego ojca były dobrze zarysowane, podkreślały jego istnienie w świecie, w którym wszystko było płynne, gdzie błękit morza stapiał się z błękitem nieba, bez niczego pomiędzy. Ta niezależna egzystencja miała stać się światem zewnętrznym, światem mojego ojca, ziemi, kraju, religii, języka, kodeksów moralnych. Miał stać się światem wokół mnie. Światem stworzonym z męskich ciał, w którym żyło moje kobiece ciało".

Nawal El Saadawi jest jedną z największych pisarek świata arabskiego. Urodziła się w małej egipskiej wiosce w 1931 roku, a jej życie i pisma pokazały niezwykłą siłę charakteru i wyjątkową zdolność do tworzenia nowych światów w walce z uciskiem. Saadawi była piętnowana, cenzurowana, więziona i wygnana za odmowę zaakceptowania ucisku narzuconego kobietom przez płeć i klasę. Mimo to nadal pisze.

Córka Izydy to pierwsza część autobiografii tej niezwykłej kobiety. Maluje w niej zmysłowy portret dzieciństwa, które zrodziło bojowniczkę o wolność: od traumy okaleczenia żeńskich narządów płciowych w wieku siedmiu lat po wymykanie się zalotnikom w wieku dziesięciu lat. Widzimy, jak jako młoda osoba dorosła, wbrew przeciwnościom losu, jako lekarz, ukształtowała swoją własną moc twórczą w broń - i jak jej użycie słów stało się aktem buntu przeciwko niesprawiedliwości.