Córka Izydy: wczesne życie Nawal El Saadawi w jej własnych słowach

Opinie czytelników

Książka stanowi inspirujące spojrzenie na życie dr Nawal El-Sadawi, awangardowej Egipcjanki, która rzuca wyzwanie oczekiwaniom społecznym i opowiada się za prawami kobiet. XX wieku, kładąc nacisk na tematykę upodmiotowienia, buntu przeciwko opresyjnym tradycjom i ewolucji myśli feministycznej.

Czytelnicy chwalili książkę za pięknie napisaną narrację, wnikliwą eksplorację kwestii kobiecych i inspirującą historię dr El-Sadawi. Książka jest szczególnie popularna wśród osób zainteresowanych feminizmem i walką kobiet w krajach rozwijających się. Wiele osób uznało ją za cenną perspektywę historyczną i wspaniałą motywację do wzmocnienia pozycji.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za nudną lub mniej ekscytującą niż oczekiwano, co prowadziło do znudzenia podczas czytania. Ponadto w jednej z recenzji wspomniano, że niektóre strony były brudne, co odzwierciedlało stan używanej książki.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Daughter of Isis: The Early Life of Nawal El Saadawi, in Her Own Words

Zawartość książki:

„Na tle białego piasku kontury ciała mojego ojca były dobrze zarysowane, podkreślały jego istnienie w świecie, w którym wszystko było płynne, gdzie błękit morza stapiał się z błękitem nieba, bez niczego pomiędzy. Ta niezależna egzystencja miała stać się światem zewnętrznym, światem mojego ojca, ziemi, kraju, religii, języka, kodeksów moralnych. Miał stać się światem wokół mnie. Światem stworzonym z męskich ciał, w którym żyło moje kobiece ciało”.

Nawal El Saadawi jest jedną z największych pisarek świata arabskiego. Urodziła się w małej egipskiej wiosce w 1931 roku, a jej życie i pisma pokazały niezwykłą siłę charakteru i wyjątkową zdolność do tworzenia nowych światów w walce z uciskiem. Saadawi była piętnowana, cenzurowana, więziona i wygnana za odmowę zaakceptowania ucisku narzuconego kobietom przez płeć i klasę. Mimo to nadal pisze.

Córka Izydy to pierwsza część autobiografii tej niezwykłej kobiety. Maluje w niej zmysłowy portret dzieciństwa, które zrodziło bojowniczkę o wolność: od traumy okaleczenia żeńskich narządów płciowych w wieku siedmiu lat po wymykanie się zalotnikom w wieku dziesięciu lat. Widzimy, jak jako młoda osoba dorosła, wbrew przeciwnościom losu, jako lekarz, ukształtowała swoją własną moc twórczą w broń - i jak jej użycie słów stało się aktem buntu przeciwko niesprawiedliwości.