Opinie czytelników
Podsumowanie:Ta książka zapewnia wciągający wgląd w życie i zawiłości społeczne Gilded Age, głównie przez pryzmat wpływu pani Astor. Czytelnicy doceniają fascynujące szczegóły, anegdoty historyczne i elementy wizualne, takie jak zdjęcia i ilustracje. Pomimo pewnych nieporozumień związanych z tytułem i treścią książki, jest ona ogólnie postrzegana jako przyjemna lektura dla entuzjastów historii i osób ciekawych epoki.
Zalety:⬤ Dobrze zbadany i wciągający tekst
⬤ bogate szczegóły i anegdoty o społeczeństwie Gilded Age
⬤ zawiera zdjęcia i ilustracje
⬤ intrygujące spojrzenie na codzienne życie i normy społeczne tamtych czasów
⬤ przemawia do miłośników historii
⬤ zapewnia nowe spojrzenie nawet dla osób zaznajomionych z epoką.
Wady:⬤ mylący tytuł dotyczący etykiety
⬤ nie skupia się tak bardzo na samej pani Astor
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt szczegółową do swobodnej lektury
⬤ nagłe zakończenie bez zakończenia
⬤ przydałoby się więcej informacji na konkretne tematy.
(na podstawie 37 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
What Would Mrs. Astor Do?: The Essential Guide to the Manners and Mores of the Gilded Age
Zawartość książki:
Bogato ilustrowana opowieść o amerykańskiej klasie rozrywkowej epoki pozłacanej - i tych, którzy chcą do niej dołączyć. Mark Twain nazwał to pozłacanym wiekiem.
W latach 1870-1900 populacja Stanów Zjednoczonych podwoiła się, czemu towarzyszyła niezrównana ekspansja przemysłowa i eksplozja bogactwa, jakiej świat nigdy nie widział. Ameryka była najważniejszym narodem świata, a Nowy Jork był jej bijącym sercem. Tam najbogatsi i najbardziej wpływowi - Thomas Edison, J.P.
Morgan, Edith Wharton, Vanderbiltowie, Andrew Carnegie i wielu innych - stali się ikonami, których przyjścia i odejścia były z zapartym tchem relacjonowane w gazetach Josepha Pulitzera i Williama Randolpha Hearsta.
Był to czas obfitości, ale także zaciekłej rywalizacji w pracy i zabawie. Tytani starej forsy byli oblegani przez awangardę nowobogackich, którzy chcieli dostać się do ich świata uroczystych balów, przyjęć debiutantek, lóż operowych, regat żeglarskich i letnich spotkań w Newport.
W ten gąszcz pieniędzy i pożądania wkroczyła Caroline Astor. Pani Astor, dziedziczka starych pieniędzy pierwszego rzędu, była przekonana, że ma wyjątkowe kwalifikacje do podtrzymywania manier i obyczajów Ameryki pozłacanej. Gdziekolwiek się udała, pani Astor wydawała swoje osądy, dyktując właściwe zachowanie i zachowanie, kodeks ubioru mężczyzn i kobiet, akceptowalne wzorce mowy i ruchów ciała oraz to, co i kiedy należy jeść i pić.
Panie i panowie z wyższych sfer zwrócili na to uwagę. „Co zrobiłaby pani Astor? „ stało się pytaniem, na które starał się odpowiedzieć każdy wspinacz społeczny. A zaproszenie na jej doroczny bal było złotym biletem do szeregów nowojorskiej wyższej skorupy.
Ta praca służy jako przewodnik po manierach, a także wgląd w osobisty dziennik i książkę adresową pani Astor, pokazując wszystko, od idealnego nakrycia stołu po szereg strojów noszonych przez elitę w tamtych czasach. Wcielając się w samą królową pozłacanego wieku, Cecelia Tichi maluje portret nowojorskiej elity społecznej, od szkół, do których posyłali swoje dzieci, po ich wystawne rezydencje, a nawet ich reakcje na polityczne i osobiste skandale tamtych czasów.
Ceceilia Tichi zaprasza nas na pięknie ilustrowaną wycieczkę po Pozłacanym Wieku, przenosząc czytelników do Nowego Jorku w jego najmodniejszym okresie. Kolorowy gobelin z zabawnymi faktami i prawdziwymi opowieściami, Co zrobiłaby pani Astor? przedstawia żywy portret tego niezwykłego czasu społecznej metamorfozy, z Caroline Astor w roli głównej, ostatecznego strażnika.
