Britannia Ad 43: Inwazja Klaudiusza

Opinie czytelników

Książka omawia inwazję Klaudiusza na Brytanię w 43 r. n.e., analizując ograniczone źródła historyczne i dostarczając mieszankę ilustracji, map i narracji. Chociaż jest zalecana dla studentów historii Rzymu, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi w analizie i nadmiernie polega na autorach klasycznych.

Dobrze zbadana z uwzględnieniem ograniczonego materiału źródłowego, zawiera ilustracje z epoki i współczesne, mapy i diagramy, wysoce zalecane dla studentów tego okresu.

Zbyt wiele podstawowych informacji na temat rzymskich legionów i celtyckich wojowników, tylko niewielka część dotyczy bezpośrednio kampanii, brakuje dogłębnej analizy i interpretacji, niektóre mapy są niewystarczające w odniesieniu do zmian terenu.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Britannia Ad 43: The Claudian Invasion

Zawartość książki:

Bogato ilustrowany opis tego, jak rzymskie legiony przeprawiły się przez morze, by podbić Brytanię w 43 r. n.e..

Dla Rzymian Brytania leżała poza wygodnymi granicami świata śródziemnomorskiego, wokół którego kwitła klasyczna cywilizacja. Bretania była uważana za najbardziej oddalony kraniec świata, co nadawało wyspie atmosferę niebezpiecznej tajemniczości.

Dla żołnierzy przekraczających Oceanus Britannicus późnym latem 43 r. n.e. perspektywa inwazji na wyspę uważaną za leżącą na jego obrzeżach musiała oznaczać mieszankę paniki i obietnicy. Ludzie ci byli częścią potężnej armii złożonej z czterech legionów weteranów (II Augusta, VIIII Hispana, XIIII Gemina, XX Valeria), która została zebrana pod ogólnym dowództwem Aulusa Plaucjusza Silvanusa. Pod jego dowództwem znajdowali się, co istotne, pierwszorzędni dowódcy legionów, w tym przyszły cesarz Tytus Flawiusz Wespazjan. Wraz z jednostkami pomocniczymi całkowita siła inwazyjna wynosiła prawdopodobnie około 40 000 ludzi, ale po zebraniu się w Gessoriacum (Boulogne) odmówili oni wyruszenia w drogę. Ostatecznie buntownicza atmosfera została rozproszona, a flota inwazyjna wypłynęła w trzech kontyngentach.

Tak więc, dziewięćdziesiąt siedem lat po Gajuszu Juliuszu Cezarze, armia rzymska wylądowała w południowo-wschodniej Brytanii. Po energicznej letniej kampanii utworzono prowincję za strefą graniczną biegnącą od dzisiejszej zatoki Lyme na wybrzeżu Dorset do ujścia rzeki Humber. Chociaż terytorium opanowane podczas pierwszego sezonu kampanii było bez wątpienia niewielkie, położyło podwaliny pod rzymski podbój, który wkrótce miał rozpocząć się w całej Brytanii.

W tym bogato ilustrowanym i szczegółowym tytule Nic Fields opowiada pełną historię inwazji, która ustanowiła Rzymian w Brytanii, wyjaśniając, w jaki sposób i dlaczego początkowa inwazja Klaudiusza zakończyła się sukcesem i co to oznaczało dla przyszłości Brytanii.