Ocena:
Książka jest kolorową, kapryśną książką obrazkową, która opowiada historię Windy i jej psa, Itchy Boy, gdy uczestniczą w powwow. Integruje zarówno język angielski, jak i język Ojibwe, prezentując elementy kulturowe i ducha powwows. Podczas gdy wielu czytelników chwaliło wciągającą historię, piękne ilustracje i znaczenie kulturowe, niektórzy znaleźli problemy z opowiadaniem historii, ilustracjami i wyjaśnieniami kulturowymi.
Zalety:⬤ Piękne i żywe ilustracje, które wzbogacają opowieść.
⬤ Istotne kulturowo i edukacyjne, szczególnie dla rdzennych Amerykanów.
⬤ Dwujęzyczny tekst (angielski i Ojibwe), który wspiera naukę kultury.
⬤ Świetne wzorce do naśladowania i przystępne tematy dla dzieci.
⬤ Pozytywny odbiór wśród dzieci i nauczycieli, co czyni ją dobrym dodatkiem do bibliotek i sal lekcyjnych.
⬤ Niektórzy uznali ilustracje za niepokojące lub niespójne.
⬤ Historia została opisana jako chaotyczna i pozbawiona jasnych wyjaśnień dotyczących znaczenia kulturowego.
⬤ Zamieszanie wokół tłumaczeń w języku Ojibwe.
⬤ Niektórzy czytelnicy oczekiwali większej głębi w kontekście kulturowym i spójności narracji.
⬤ Mieszane opinie na temat ogólnej jakości tekstu, z kilkoma określającymi go jako słabo napisany.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Windy Girl jest obdarzona bujną wyobraźnią. Od wujka zbiera opowieści o dawnych tradycjach, o tańcach, dzieleniu się i wdzięczności. Windy sama potrafi opowiadać takie historie - o swoim psie, Itchy Boyu, i o tym, jak tańczy, prosząc o smakołyk i jak wierci się z radości w odpowiedzi na, no cóż, prawie wszystko.
Kiedy wujek, Windy Girl i Itchy Boy biorą udział w powwow, Windy obserwuje tancerzy w ich dzwoneczkowych sukienkach i słucha śpiewaków. Zjada smaczne jedzenie i dołącza do rodziny i przyjaciół przy ognisku. Później Windy zasypia pod gwiazdami. Teraz opowieści wujka inspirują inne wizje w jej głowie: bowwow powwow, gdzie wszyscy tancerze są psami. W tych magicznych scenach Windy widzi weteranów w Wielkim Wejściu, odwiedzającą grupę bębniarzy, tradycyjnych tancerzy, tancerzy trawy i tancerzy w strojach z dzwoneczkami - wszystkich z charakterystycznymi uszami, łapami i ogonami. Wszyscy świętują śpiewem i tańcem. Wszyscy potwierdzają cudowność powwow.
Tej zabawnej historii autorstwa Brendy Child towarzyszy towarzyszące jej powtórzenie w języku Ojibwe autorstwa Gordona Jourdaina i ożywione przez żywe sny Jonathana Thundera. Rezultatem jest opowieść o powwow na wieki.
