Bough Down

Opinie czytelników

Książka jest szczerym i głęboko wzruszającym pamiętnikiem, który dotyczy żalu i straty, w szczególności wpływu samobójstwa. Jest pięknie napisana i łączy poetycki język ze sztuką wizualną, zapewniając wyjątkową eksplorację emocjonalnej podróży autora. Czytelnicy często opisują ją jako głęboką, szczerą i nawiedzającą, jednocześnie uznając ciężkość tematu.

Proza jest wymowna i poruszająca, przeplatając sztukę wizualną z narracją. Wielu czytelników docenia talent autora do wyrażania złożonych emocji związanych z żałobą. Książka jest uważana za potężną medytację na temat miłości i straty, i głęboko rezonuje z tymi, którzy doświadczyli podobnych tragedii. Jest pięknie skomponowana i wyjątkowa, z artystycznymi kolażami wzmacniającymi doświadczenie.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za trudną do zrozumienia lub zbyt literacką, czując się czasami zagubieni. Niektórzy uważali, że pomimo swoich walorów artystycznych, książka nie wyróżnia się niczym przełomowym na tle innych dzieł o podobnej tematyce. Ciężkie tematy samobójstwa i żałoby mogą być dla niektórych przytłaczające, co czyni tę lekturę trudną.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Zawartość książki:

"Żal dobitny, żal odkupiający, żal protekcjonalny, żal otarty - wszystko to przeplata się w tym zabawnym, kłującym pamiętniku". -David Denby, The New Yorker.

Z nieustraszonością i wdziękiem Bough Down relacjonuje z głębi wiru żałoby. W tym głęboko pięknym i intensywnie poruszającym lamencie artystka i pisarka Karen Green wyczarowuje nieodgadnioną przestrzeń miłości i straty, jasności i sprzeczności, sensu i szaleństwa. Przywołuje pamięć i machinację wewnętrznego umysłu z emocjonalną ostrością muzyki, gdy opisuje swoje przejście przez dewastację samobójstwa męża. W krystalicznych fragmentach tekstu głos Green jest paradoksalnie konfesyjny i niekonfesyjny: momenty jej podróży są druzgocące, ale także świetliste, wymagające w odczuciach, ale także niejednoznaczne i wielowarstwowe w znaczeniu. Jej świat jest nawiedzany przez to, czego nie da się nazwać, a jednak oddaje ten świat z poetycką precyzją w swojej walce o nadanie sensu nie tylko śmierci, ale i życiu. W kontrapunkcie, drobne wizualne kolaże przecinają tekst, każdy wykonany z ocalonego języka i skrawków materialnego świata - stron wyrwanych z książek, kawałków papieru, rysunków i fotografii, starych znaczków pocztowych i albumów, które je klasyfikują. Każdy kolaż - i twórczy akt jego tworzenia - jest dowodem na to, że życie składa się na nowo.

Zapierająca dech w piersiach liryczna elegia Bough Down wykorzystuje muzykę i ciszę, kolor i jego brak, autorytet doświadczenia i wątpliwości, które drżą w jego centrum, aby spełnić humanitarną wizję artystyczną. To lapidarne, wnikliwie obserwowane dzieło, przepełnione szczerością otwartego serca.