Blues dla czarnego kota i inne opowiadania

Opinie czytelników

Recenzje „Bluesa dla czarnego kota” Borisa Viana podkreślają jego wyjątkowy i awangardowy styl literacki, ukazując humor Viana i głębokie spojrzenie na ludzkość poprzez krótkie opowiadania. Podczas gdy jeden z recenzentów chwali jej głębię i kreatywność, inny uważa ją za niewystarczającą, aby zainspirować dalsze zainteresowanie twórczością Viana.

Literacki geniusz Viana jest oczywisty dzięki unikalnemu stylowi, który tchnie nowe życie w przyziemne tematy. Książka jest zabawna, humorystyczna, głęboka i służy jako dobre wprowadzenie do twórczości Viana. Tłumaczenie Julii Older jest chwalone za przybliżenie tej literackiej rzadkości anglojęzycznym odbiorcom.

Jeden z czytelników uważa, że próbka dostarczona w książce była wystarczająca i nie wzbudziła chęci poznania większej ilości dzieł Viana, co sugeruje, że wpływ może nie być powszechnie przekonujący.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Blues for a Black Cat & Other Stories

Zawartość książki:

" Ta kolekcja) pokazuje zakres Viana od szubienicznego humoru po słowne fajerwerki i szczęśliwie służy wyeksponowaniu tego ważnego pisarza." - Publishers Weekly. "Ostatecznie Blues dla czarnego kota to zbiór bajek obyczajowych, choć opowiedzianych cynicznym, prześmiewczym głosem i osadzonych w wypaczonej wersji prawdziwego świata.

Pod powierzchownym absurdem i grą słowną kryją się poważne oskarżenia ludzkiej słabości i pretensji. Co więcej, ujawniają duchową pustkę tuż pod naszą cywilizowaną fasadą. Bluesy Viana są nie tylko dla czarnego kota, ale dla społeczeństwa bez znaczenia." - Manoa.

"Blues dla czarnego kota" przywraca zwinnego Viana w zbiorze jego krótkiej fikcji, pierwotnie opublikowanej jako Les Fourmis w 1949 roku. Dzieło ma niepowtarzalny smak czasu i miejsca, zespół jazzowy Claude'a Abadie, zakodowane i absurdalne przesłania buntu, tęskne bajki, słowne riffy i głupie anarchistyczne spotkania; scenografia obejmuje wygasającego jazzmana, który sprzedaje swój pot, kota z brytyjskim akcentem i fortepian, który miesza koktajl, gdy grany jest "Mood Indigo"." - Boston Globe.

Boris Vian (1920-59), z wykształcenia inżynier i trębacz jazzowy, był ważną postacią literacką we Francji II wojny światowej. Julia Older jest autorką lub redaktorką wielu prac.

Jej opowiadania, tłumaczenia i wiersze ukazywały się w New Directions, New Yorker i wielu innych czasopismach.