Ocena:
Książka zawiera wiele narracji osadzonych w Rosji po II wojnie światowej, zgłębiając tematy braku powiązań i beznadziejności w zapomnianym społeczeństwie. Łączy w sobie elementy alegoryczne i magiczne, rezonując szczególnie z czytelnikami zainteresowanymi historią Związku Radzieckiego. Jednak nielinearna narracja i długie opisy mogą sprawić, że będzie to trudna lektura.
Zalety:⬤ Bogata w alegorię i realizm magiczny
⬤ wciągająca i prowokująca do myślenia
⬤ oferuje wnikliwe analogie istotne dla historii Związku Radzieckiego
⬤ doceniana przez osoby zaznajomione z gatunkiem absurdu.
⬤ nielinearna narracja może dezorientować czytelników
⬤ długa i nadmiernie opisowa, co prowadzi do braku fabuły
⬤ postacie są słabo rozwinięte, co utrudnia empatię
⬤ uważana za mętną i niepotrzebnie długą.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Catch-22 spotyka Braci Karamazow w ostatniej wielkiej satyrze epoki sowieckiej.
Wielka Wojna Ojczyźniana chyli się ku końcowi, ale nad sowiecką Rosją zapanował nowy mrok. Czterech wędrowców - oddalonych od siebie o wiele tysięcy kilometrów, ale połączonych wspólnym celem - właśnie rozpoczyna cztery równoległe podróże.
Gorych i jego kierowca, toczący się przez wodę, piasek i śnieg na pustym baku benzyny; mieszkaniec czarnego sterowca, spoglądający życzliwie w dół, gdy unosi się nad swoją Ojczyzną; młody Andriej, który opuszcza swoją wspólnotę religijną w poszukiwaniu nowego życia; i Charitonow, który przedziera się z Morza Japońskiego do Leningradu, niosąc lont, który po zapaleniu może wysadzić wszystkich w powietrze.
Napisany w ostatnich latach komunizmu, The Bickford Fuse to satyryczna epopeja radzieckiej duszy, badająca początki i ślepy zaułek rosyjskiej mentalności od końca II wojny światowej do upadku Unii. Łączy alegorię i bajkę z prawdziwymi wydarzeniami i jest tak absurdalnie deliryczny, jak wszystko, co napisał Kurkow, jest to zarówno elegia za stracone lata, jak i pieśń nadziei na przyszłość, która nie została jeszcze ustalona w kamieniu.
Tłumaczenie z rosyjskiego: Boris Dralyuk
