Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera dobre tłumaczenie „Béowulfa” i doskonałą kolekcję innych staroangielskich wierszy, pokazując zdolność tłumacza do przywołania poetyckiego charakteru oryginału przy jednoczesnym zachowaniu czytelności. Wprowadzenie na temat staroangielskiej poetyki jest pouczające, a styl poetycki jest dobrze wykonany, chociaż niektóre nowoczesne frazy czasami zakłócają przepływ. Ogólnie rzecz biorąc, jest to zalecane dla osób zainteresowanych poezją staroangielską.
Zalety:⬤ Dobre tłumaczenie „Béowulfa” z wiernością materiałowi źródłowemu i poetyckim wyczuciem
⬤ doskonałe tłumaczenia „Innych wierszy staroangielskich”
⬤ pouczające wprowadzenie do poetyki staroangielskiej
⬤ skuteczne wykorzystanie aliteracji bez nadmiernej nowoczesności.
Wady:⬤ Niektóre nadmiernie nowoczesne zwroty zakłócają przepływ
⬤ nadmierne odniesienia do J.R.R. Tolkiena mogą być odstręczające
⬤ mniej płynne niż tłumaczenie „Béowulfa” Liuzzy (choć lepsze niż Heaneya).
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Beowulf and Other Old English Poems
Zawartość książki:
Beowulf, najbardziej znane dzieło literackie anglosaskiej Anglii, to poemat o potworach i bohaterach, skarbach i przemijaniu, waśniach i wierności.
Skomponowany między 500 a 1000 rokiem p.n.e. i zachowany w jednym rękopisie, jest jednocześnie natychmiast dostępny i na zawsze tajemniczy.
A we wspaniałej nowej wersji Craiga Williamsona, to często tłumaczone dzieło mogło znaleźć najbardziej przekonującego współczesnego angielskiego tłumacza. Beowulf Williamsona pojawia się obok jego tłumaczeń wielu głównych dzieł napisanych przez anglosaskich poetów, w tym elegii "Wędrowiec" i "Marynarz", heroicznej "Bitwy pod Maldon", wizjonerskiego "Snu o Rood", tajemniczego i łamiącego serce "Wulfa i Eadwacer" oraz obfitej próbki zagadek Księgi z Exeter. W towarzystwie przedmowy znanego mediewisty Toma Shippeya na temat anglosaskiej historii, kultury i archeologii oraz wstępów Williamsona do poszczególnych wierszy, a także jego eseju na temat tłumaczenia staroangielskiego, teksty przenoszą nas z powrotem do średniowiecznego skryptorium lub starożytnej sali miodu pitnego, aby podzielić się lamentem wygnańca lub pasterza opowiadającego historię stworzenia świata.
Od drwiącej pieśni sprośnej cebuli, która porusza się między kuchnią a sypialnią, po ekscytującą relację z walki Beowulfa ze smokiem żądnym skarbów, świat staje się miejscem rzadkiego cudu w wierszach Williamsona. Gdyby jego idiom nie był tak nowoczesny, moglibyśmy niemal pomyśleć, że anglosascy poeci ponownie chwycili za lirę i zaczęli śpiewać po tysiącletniej ciszy.
