Bajki Ezopa (wydanie klasyczne Wisehouse)

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają ponadczasowy charakter i moralne lekcje bajek Ezopa, doceniane za ich nostalgiczną wartość i łatwość czytania, szczególnie zauważoną w wydaniu Kindle. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że sformułowania są skomplikowane dla dzieci i uważają, że nie wszystkie historie są wciągające.

Angażujące morały i lekcje, wartość nostalgiczna, łatwe do odczytania w wydaniu Kindle, klasyka z długą historią, odpowiednia dla wszystkich grup wiekowych, doskonała do czytania dzieciom.

Sformułowania mogą być mylące dla dzieci, niektóre historie wydają się przestarzałe lub nieangażujące, brak ilustracji w wersji Kindle, a niektórzy czytelnicy mogą nie uznać tego za zabawne.

(na podstawie 62 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Aesop's Fables (Wisehouse Classics Edition)

Zawartość książki:

Bajki Ezopa to zbiór bajek, których autorstwo przypisuje się Ezopowi, niewolnikowi i gawędziarzowi żyjącemu w starożytnej Grecji w latach 620-560 p.n.e.. Historie związane z imieniem Ezopa, mające różne pochodzenie, dotarły do czasów współczesnych za pośrednictwem wielu źródeł. Nadal są reinterpretowane w różnych rejestrach werbalnych oraz w mediach popularnych i artystycznych.

Bajki były w pierwszej kolejności opowiadane tylko przez Ezopa i przez długi czas były przekazywane niepewnym kanałem tradycji ustnej. Platon wspomina o Sokratesie, który spędził czas w więzieniu, czekając na powrót świętego statku z Delf, który miał być sygnałem jego śmierci, przekształcając niektóre z tych bajek w wiersze, ale w ten sposób wersyfikował tylko te, które pamiętał. Mówi się, że Demetriusz Phalereus, filozof z Aten około 300 r. p.n.e., stworzył pierwszą kolekcję tych bajek. Phaedrus, niewolnik z urodzenia lub z powodu późniejszych nieszczęść, dopuszczony przez Augusta do zaszczytów wolnego człowieka, naśladował wiele z tych bajek w łacińskich jambach na początku ery chrześcijańskiej. Aphthonius, retor z Antiochii, A. D. 315, napisał traktat na temat i przekształcił w łacińską prozę niektóre z tych bajek. Tłumaczenie to jest tym bardziej godne uwagi, że ilustruje zwyczaj powszechnego użytku, zarówno w tamtych, jak i późniejszych czasach. Retorzy i filozofowie mieli w zwyczaju dawać bajki Ezopa jako ćwiczenie swoim uczonym, nie tylko zapraszając ich do dyskusji nad morałem opowieści, ale także do ćwiczenia i doskonalenia się w stylu i zasadach gramatyki, tworząc dla siebie nowe i różne wersje bajek.

Ausonius, przyjaciel cesarza Walentyniana i ostatni wybitny poeta w zachodnim imperium, przekazał niektóre z tych bajek wierszem, które Julianus Titianus, współczesny pisarz bez wielkiego imienia, przetłumaczył na prozę. Avienus, również współczesny Ausoniusowi, umieścił niektóre z tych bajek w łacińskich elegiach, które zostały podane przez Neveleta (w książce, do której odwołamy się poniżej) i są czasami włączane do wydań Fajdrosa. Minęło siedem wieków, zanim znaleziono kolejną wzmiankę o bajkach Ezopa...