Ocena:
Książka „Whale Aria” autorstwa Rajiva Mohabira to poetycka eksploracja, która łączy w sobie tematy osobistej traumy, sprawiedliwości społecznej i troski o środowisko. Poprzez unikalne i sugestywne obrazy, Mohabir porusza kwestie rasizmu, homoseksualności i blizn pozostawionych przez odrzucenie rodziny, jednocześnie krytykując historyczne niesprawiedliwości i współczesne wyzwania ekologiczne. Kolekcja jest znana ze swojej oryginalności i emocjonalnego wpływu, sugerując głęboką więź z czytelnikiem.
Zalety:⬤ Wspaniałe obrazy
⬤ emocjonalnie poruszające i urzekające
⬤ wyjątkowe i piękne do czytania
⬤ porusza ważne tematy sprawiedliwości społecznej i kwestii środowiskowych
⬤ niekonwencjonalny styl
⬤ obowiązkowa pozycja w osobistych bibliotekach.
W recenzjach nie wymieniono żadnych konkretnych wad.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Whale Aria
"Przez wiele sezonów byłem bez twarzy // próbując połknąć konstelacje, / aby rozwinąć gwiezdną mapę na moim języku", mówi Rajiv Mohabir w "Boy with Baleen for Teeth". Formalnie wizjonerski i akustycznie dostrojony jak zawsze, Mohabir skomponował międzygatunkową operę w "Whale Aria".
Ten zbiór analizuje humbaka jako zoomorficzny odpowiednik queerowego, brązowego, migrującego mówcy, który łamie te strony; tak jak człowiek nawiguje postkolonialną queerowością ponad granicami geopolitycznymi, podróżując z Indii do Gujany, Londynu, Nowego Jorku i Honolulu, te pojedyncze walenie wędrują po różnych wodach. Podmorskie wieloryby nawołują się nawzajem poprzez swoją morską muzykę, a wykorzystując udokumentowaną strukturę wokalizacji humbaków, Mohabir przekłada składnię ich pieśni na poezję. W naszym poszukiwaniu znaczenia, w naszym wezwaniu i odpowiedzi, pokrewieństwo rezonuje; "echo jest owodniowe".
"Gdy zanurzysz się w niekończących się napięciach / dźwięki będą cię prześladować: // duchy wyrzucające z siebie dźwięki, które przywoływałeś / od dzieciństwa". Płynna i nieubłagana jak ocean, Whale Aria artykułuje zbieżność ekologicznego losu i ludzkiej historii.
W utworze "Why Whales Are Back in New York City" Mohabir zauważa zbieg aktualnych wydarzeń: migracja humbaków powraca do Queens po raz pierwszy od stulecia, podczas gdy państwo przyspiesza deportacje nieudokumentowanych osób w tym samym rejonie. Język wspólny dla ludzi i morskich stworzeń w tych wierszach obiecuje jednak, że fale się odwrócą.
"Nasze pieśni przebiją ciemne / głębiny", Mohabir podkreśla wieczność wody. "Oto cud: // to, co kiedyś zostało utracone / teraz przeskakuje przed tobą".
