Antologia esejów japońskich wydawnictwa Columbia: Zuihitsu od dziesiątego do dwudziestego pierwszego wieku

Opinie czytelników

The Columbia Anthology of Japanese Essays prezentuje zróżnicowaną kolekcję zuihitsu i innych form japońskiej prozy, dostarczając wciągających spostrzeżeń i narracji. Kategoryzacja tekstów jest jednak krytykowana za nieprecyzyjność, co może wprowadzać czytelników w błąd co do natury zuihitsu.

Antologia oferuje szeroką gamę esejów i stylów prozy, prezentując zarówno znanych, jak i mniej znanych autorów, w tym silny wkład pisarek. Tłumaczenia są wyraźne i czyste, a materiały wprowadzające są pomocne w zrozumieniu kontekstu prac.

Głównym zarzutem jest brak precyzji w kategoryzacji prac, co może powodować zamieszanie co do tego, co stanowi zuihitsu. Podejście redakcyjne grozi utożsamieniem zuihitsu z szerszą prozą, co może wprowadzać czytelników w błąd.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Columbia Anthology of Japanese Essays: Zuihitsu from the Tenth to the Twenty-First Century

Zawartość książki:

Dama dworu z epoki Heian, wczesnonowożytny filolog, powieściopisarz z okresu Meiji i fizyk z Uniwersytetu Tokijskiego. Co ich łączy, oprócz tego, że są Japończykami? Wszyscy pisali zuihitsu - unikalny japoński gatunek literacki obejmujący cechy literatury faktu lub osobistego eseju i różnych przemyśleń.

Ze względu na zakres tematyczny i szerokość perspektywy, zuihitsu nie ma sobie równych w japońskiej tradycji literackiej, co może wyjaśniać, dlaczego niewiele przykładów zostało przetłumaczonych na język angielski. The Columbia Anthology of Japanese Essays przedstawia reprezentatywny wybór ponad stu zuihitsu z różnych okresów historycznych napisanych przez blisko pięćdziesięciu autorów - od znanych postaci, takich jak Matsuo Basho, Natsume Soseki i Koda Aya, po takich pisarzy jak Tachibana Nankei i Dekune Tatsuro, których prace pojawiają się tutaj po raz pierwszy w języku angielskim.

Pisarze mówią o doświadczeniu przeziębienia, estetyce herbaty, fizjologii i psychologii śmiechu, wymaganiach starości, standardach moralności, sposobie wychowywania dzieci, wielkim trzęsieniu ziemi w Kanto w 1923 roku, myślach towarzyszących bezsenności, niepokoju związanym z operacją i nieoczekiwanych korzyściach płynących z treningu ptaka myna, aby powiedzieć "Dziękuję". Eseje te zawierają również poruszające opisy zaśnieżonych krajobrazów, mglistego Londynu, słynnych kwiatów wiśni w parku Ueno i uroku deszczowych widoków, a także opowiadają o radościach i kłopotach wszystkich, od zdesperowanych samurajów, przez synowskie dzieci, po chore koty.