Życie, seks i idee: Dobre życie bez Boga

Opinie czytelników

Książka A.C. Graylinga to zbiór krótkich, przystępnych esejów, które badają szeroki zakres tematów filozoficznych, zachęcając czytelników do krytycznego myślenia o życiu, moralności i społeczeństwie. Choć chwalona za prowokującą do myślenia treść i umiejętne pisanie Graylinga, niektórzy czytelnicy uważają, że może być polaryzująca i może nie współgrać z osobami o silnych przekonaniach religijnych.

Eseje są intelektualnie stymulujące i prowokujące do myślenia, czyniąc złożone idee przystępnymi. Pisarstwo Graylinga jest jasne i wciągające, a książka składa się z krótkich rozdziałów, co pozwala na łatwą lekturę. Wielu czytelników docenia otwarte podejście i sposób, w jaki kwestionuje konwencjonalne przekonania.

Niektórzy czytelnicy uważają, że tytuł jest mylący, ponieważ sugeruje skupienie się na ateizmie i seksie, podczas gdy treść obejmuje szerszy zakres idei filozoficznych. Niektórzy krytykują głębokość analizy niektórych esejów, twierdząc, że brakuje im głębi. Ponadto książka może stanowić wyzwanie dla czytelników o silnych przekonaniach religijnych, co może prowadzić do spolaryzowanych reakcji.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Life, Sex and Ideas: The Good Life Without God

Zawartość książki:

"Charakterystyczny głos gdzieś pomiędzy Markiem Twainem a Michelem Montaigne" - tak Psychology Today opisał A. C. Graylinga. W książce Life, Sex, and Ideas: The Good Life Without God czytelnicy mają przyjemność usłyszeć ten charakterystyczny głos, który porusza niektóre z najpoważniejszych tematów w filozofii - i w naszym codziennym życiu - w tym refleksje na temat broni, gniewu, konfliktu, wojny; potworów, szaleństwa, rozkładu; wolności, sprawiedliwości, utopii; samobójstwa, straty i pamięci.

Cywilizowane społeczeństwo, mówi Grayling, to takie, które nigdy nie przestaje dyskutować z samym sobą o tym, jakie powinno być ludzkie życie. W tej książce Grayling dodaje do tej dyskusji serię krótkich, nieformalnych esejów na temat etyki, idei i kultury. Powtarzającym się tematem jest religia, o której pisze, że "nie ma większego zła społecznego". Argumentuje na przykład, że liberalna edukacja jest lepsza niż religia do wpajania wartości moralnych. "Edukacja w zakresie literatury, historii i doceniania sztuki", mówi, "otwiera nam możliwość życia w sposób bardziej refleksyjny i oparty na wiedzy, zwłaszcza na temat natury i różnorodności ludzkiego doświadczenia. To z kolei zwiększa naszą zdolność do lepszego rozumienia innych, dzięki czemu możemy traktować ich z szacunkiem i współczuciem, niezależnie od ich poglądów na życie". Eseje te raczej prowokują do myślenia niż definiują, nie mówią czytelnikom, co mają myśleć, a jedynie zwracają uwagę na to, co myślano o tym, jak najlepiej żyć.

Autor przypomina nam, że osoba, która nie myśli o życiu, jest jak obcy bez mapy w obcym kraju. Te krótkie i sugestywne eseje oferują nam zarysy mapy, z alejami myśli, którymi przyjemnie jest wędrować.