Życie linii

Opinie czytelników

Książka „The Life of Lines” autorstwa Tima Ingolda jest chwalona za głębokie spojrzenie na wzajemne powiązania życia i znaczenie linii w zrozumieniu ludzkiej egzystencji. Oferuje ona transformacyjne spojrzenie na życie i zachęca do aktywnego uczestnictwa w świecie. Pisarstwo jest wciągające, przemyślane i łączy w sobie elementy socjologii, filozofii i antropologii. Jednak niektórzy czytelnicy doświadczyli problemów z prezentacją książki z powodu naklejki sprzedawcy na okładce, co umniejszyło ich ogólną przyjemność z lektury.

⬤ Głęboki naukowy wgląd w socjologię i ekologię.
⬤ Wciągający i czytelny styl pisania.
⬤ Oferuje transformujące idee dotyczące aktywnego uczestnictwa w życiu.
⬤ Bogate połączenie filozofii, antropologii i sztuki.
⬤ Wiele przemyślanych przykładów i eksperymentów myślowych.
⬤ Opiera się na wcześniejszych pracach, ale ujawnia nowe perspektywy.

⬤ Niektórzy czytelnicy napotkali problemy z fizyczną prezentacją książki z powodu naklejek.
⬤ Jeden z recenzentów zauważył, że książka ta może być bardziej abstrakcyjna niż poprzednie prace Ingold.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Life of Lines

Zawartość książki:

Aby żyć, każda istota musi wytyczyć linię, a w życiu te linie plączą się ze sobą. Ta książka to studium życia linii. Kontynuując przełomową pracę Tima Ingolda Lines: A Brief History, oferuje całkowicie oryginalną serię medytacji na temat życia, ziemi, pogody, chodzenia, wyobraźni i tego, co to znaczy być człowiekiem.

⬤ W pierwszej części Ingold argumentuje, że świat życia jest utkany z węzłów, a nie zbudowany z bloków, jak się powszechnie uważa. Pokazuje, w jaki sposób zasada wiązania węzłów leży u podstaw zarówno sposobu, w jaki rzeczy łączą się ze sobą, w ścianach, budynkach i ciałach, jak i składu ziemi i wiedzy, którą tam znajdujemy.

⬤ W drugiej części Ingold argumentuje, że aby badać żywe linie, musimy również badać pogodę. Aby uzupełnić linealogię, która pyta, co jest wspólne dla chodzenia, tkania, obserwacji, śpiewania, opowiadania historii i pisania, rozwija meteorologię, która szuka wspólnego mianownika oddechu, czasu, nastroju, dźwięku, pamięci, koloru i nieba. Tym mianownikiem jest atmosfera.

⬤ W trzeciej części Ingold przenosi linię do domeny ludzkiego życia. Pokazuje, że aby życie mogło trwać, rzeczy, które robimy, muszą być ujęte w ramy życia, którego doświadczamy. Nieustannie odpowiadając na siebie nawzajem, życia te wprowadzają zasadę korespondencji, która jest zasadniczo społeczna.

Ten fascynujący tom ożywia nasze myślenie o świecie materialnym. Choć zakotwiczona w antropologii, książka rozciąga się szeroko na interdyscyplinarnym terenie, który obejmuje filozofię, geografię, socjologię, sztukę i architekturę.