Zwierzęta na wojnie

Opinie czytelników

Książka „Zwierzęta na wojnie” oferuje kompleksową i emocjonalną eksplorację roli różnych zwierząt w konfliktach zbrojnych, podkreślając ich poświęcenie i często trudne realia, z którymi musiały się zmierzyć. Jest chwalona za to, że jest pouczająca i przystępna, atrakcyjna zarówno dla miłośników zwierząt, jak i historyków wojskowości, ale niektórzy czytelnicy stwierdzili, że brakuje jej głębi w poszczególnych historiach zwierząt i niektórych kontekstach historycznych.

Książka jest dobrze zbadana, emocjonalna i pouczająca, przemawiając do szerokiego grona odbiorców, w tym miłośników zwierząt i historyków wojskowości. Wiele osób uznało ją za łatwą w czytaniu i pochwaliło włączenie zdjęć, które wzbogacają narrację. Doceniono również zdolność autora do omówienia szerokiej gamy zwierząt i ich udziału w wojnach.

Krytycy zauważyli, że książka czasami poświęca głębię na rzecz szerokości, dostarczając minimalnych informacji na temat poszczególnych zwierząt i ich konkretnych historii. Niektórzy stwierdzili, że brakuje wczesnych relacji historycznych i wskazywali na okazjonalną stronniczość wobec brytyjskich sił zbrojnych. Ponadto emocjonalny styl pisania autora był postrzegany przez niektórych czytelników jako zbyt sentymentalny.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Animals In War

Zawartość książki:

Gołębie przenoszące ważne wiadomości do i z oblężonego miasta podczas oblężenia Paryża; konie i muły zmagające się z kilometrami cuchnącego błota, aby dostarczyć amunicję na front podczas Wielkiej Wojny; psy węszące miny dla brytyjskich sił inwazyjnych podczas II wojny światowej - niezliczone odważne zwierzęta odegrały swoją rolę w długiej, okrutnej historii wojny. Niektóre zdobyły medale za waleczność - jak G.I.

Joe, amerykański gołąb, który uratował życie 100 Brytyjczyków we Włoszech, czy Rob, czarno-biały kundel, który wykonał ponad dwadzieścia skoków spadochronowych z SAS. Zbyt wielu innych zmarło porzuconych, w agonii i samotnych, po tym jak służyli swojemu krajowi z wyróżnieniem. Jilly Cooper napisała tutaj hołd dla roli zwierząt w czasie wojny.

To tragiczna i przerażająca historia - ale ma też swoje lżejsze momenty: przezabawną grę w muzyczne krzesła rozgrywaną na wielbłądach podczas kampanii pustynnej; i papużkę falistą, która po wyniesieniu ze zbombardowanej kamienicy na East Endzie zauważyła: "To moja noc poza domem". Jest to żywy i niezapomniany zapis nieludzkiego stosunku człowieka do zwierząt, ale także zdumiewająca historia odwagi, inteligencji, oddania i odporności.