Zwierciadło prostych dusz

Opinie czytelników

Książka „Mirror of Simple Souls” autorstwa Marguerite Porete przedstawia głębokie duchowe spostrzeżenia, ale jest często krytykowana za trudny, archaiczny język, który wielu czytelnikom sprawia trudności. Tłumaczenie różni się jakością, a niektóre wydania wydają się zmienione lub mniej autentyczne. Jednak ci, którzy wytrwają, odnajdą głębokie znaczenie w eksploracji zjednoczenia duszy z Bogiem przez Porete.

⬤ Głębokie duchowe spostrzeżenia na temat oddania Bogu.
⬤ Cenny kontekst historyczny i eksploracja mistycyzmu.
⬤ Zachęca do głębokiej kontemplacji i zaangażowania w tekst.
⬤ Niektóre wydania są chwalone za ich autentyczność w stosunku do oryginalnego średniowiecznego języka angielskiego.
⬤ Źródło inspiracji dla tych, którzy wyruszyli w duchową podróż.

⬤ Archaiczny i trudny do odczytania język, utrudniający zrozumienie.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają niektóre tłumaczenia za zmienione i niezgodne z oryginalnym tekstem.
⬤ Przypisy mogą zakłócać płynność czytania.
⬤ Długie fragmenty historyczne mogą odciągać uwagę od głównej narracji.
⬤ Niedostępna dla osób, które nie są na podobnym poziomie duchowym.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Mirror of Simple Souls

Zawartość książki:

2019 Reprint wydania z 1927 roku. Pełne faksymile oryginalnego wydania, nie reprodukowane za pomocą oprogramowania do rozpoznawania optycznego.

Zwierciadło prostych dusz The Mirror of Simple Souls to wczesne XIV-wieczne dzieło chrześcijańskiego mistycyzmu autorstwa Marguerite Porete zajmującej się działaniem Boskiej Miłości. Napisany pierwotnie w języku starofrancuskim w czasach, gdy łacina była językiem zalecanym w literaturze religijnej, bada w poezji i prozie siedem etapów „unicestwienia”, przez które przechodzi dusza na swojej drodze do Jedności z Bogiem poprzez Miłość. Wizja duszy Porete'a to ekstatyczne zjednoczenie z Bogiem, poruszanie się w stanie wiecznej radości i pokoju.

Porete argumentuje, że dusza w tak wzniosłym stanie jest ponad wymaganiami zwykłej cnoty, nie dlatego, że cnota nie jest potrzebna, ale dlatego, że w stanie zjednoczenia z Bogiem cnota staje się automatyczna. Ponieważ Bóg nie może czynić zła i nie może grzeszyć, wywyższona / unicestwiona dusza, w doskonałej jedności z Nim, nie jest już zdolna do zła ani grzechu.