Związani prawdą: autorytet, posłuszeństwo, tradycja i dobro wspólne

Opinie czytelników

Recenzje książki „Bound by Truth” autorstwa dr Piotra Kwaśniewskiego odzwierciedlają mieszankę mocnych pochwał i krytyki. Wielu recenzentów podkreśla wnikliwą analizę obecnego kryzysu w Kościele, jej ważką, ale przystępną treść oraz jasne i pełne pasji argumenty Kwaśniewskiego dotyczące tradycji i liturgii. Jednak niektórzy czytelnicy uznali ją za mniej przekonującą niż poprzednie prace Kwaśniewskiego, czując, że zawiera niespójności i kompromisy w swoim podejściu.

Znakomita i rzeczowa analiza kryzysu Kościoła.

Ważny, ale przystępny tekst, polecany wszystkim wiernym katolikom.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bound by Truth: Authority, Obedience, Tradition, and the Common Good

Zawartość książki:

W sześćdziesiątą rocznicę Sacrosanctum Concilium sytuacja katolików jest bardziej chaotyczna niż kiedykolwiek. Reforma liturgiczna, która miała zapoczątkować nową erę pełnych kościołów i ekumenicznego zbliżenia, nie przyniosła ani jednego, ani drugiego; zamiast tego kościoły pustoszeją i zamykają się w bezprecedensowym tempie.

W międzyczasie starożytny stary obrządek, dojrzały w średniowieczu, inkrustowany barokowymi perłami i oficjalnie uznany za martwy w latach sześćdziesiątych XX wieku, dokonał zdumiewającego powrotu na całym świecie. Tolerowana przez Pawła VI, dozwolona na całym świecie przez Jana Pawła II, ogłoszona wolną dla wszystkich przez Benedykta XVI, a ostatnio ponownie zakazana przez Franciszka, Msza trydencka pozostaje potężną i polaryzującą rzeczywistością w Kościele rzymskim - arką świętości i piękna dla kapłanów i wiernych, którzy ją kochają, wojowniczym „zacofaniem” dla tych, którzy dążą do jej zniesienia. W tym stanie duchowej wojny domowej kwestie autorytetu i posłuszeństwa nigdy nie są dalekie od niczyjego umysłu.

Bound by Truth zmaga się z doniosłymi kwestiami autorytetu, posłuszeństwa, tradycji i dobra wspólnego. Część I, „Papiestwo, dziedzictwo i pobożność”, odnosi się do nauczania Soboru Watykańskiego I na temat powszechnej jurysdykcji papieża; granic jego autorytetu w świetle innych autorytatywnych zasad, takich jak tradycja liturgiczna i lokalne zwyczaje; właściwego katolickiego sposobu interpretowania i podążania za Magisterium; oraz cnoty inteligentnego, bogobojnego i społecznie doskonałego posłuszeństwa w porównaniu z jego błędnymi wypaczeniami - rozmyślnym buntem z jednej strony i ślepą, bezmyślną, autodestrukcyjną uległością z drugiej.

Część II, „Wierny opór”, analizuje historyczne przykłady prałatów, którzy zgodnie z prawem sprzeciwili się papieskim zapędom; omawia, w jaki sposób duchowni powinni poruszać się po niesprawiedliwych dekretach biskupich dotyczących prywatnych Mszy, koncelebry, korzystania z Rituale Romanum itp. dzieli się radami i strategiami dla świeckich, którzy starają się promować i bronić tradycji w swoich diecezjach; czerpie inspirację od prześladowanych sióstr zakonnych, niezależnie od tego, czy ich oprawcami byli sowieccy komuniści, czy aparatczycy posoborowej biurokracji kościelnej.