Zuleika Dobson

Opinie czytelników

Książka „Zuleika Dobson” autorstwa Maxa Beerbohma zebrała mieszane recenzje. Niektórzy czytelnicy doceniają jej humor, ostrą satyrę i walory literackie, podczas gdy inni uważają ją za nudną, przestarzałą i trudną do zrozumienia. Proza opisywana jest jako skomplikowana i może nie spodobać się wszystkim współczesnym czytelnikom. Tematy związane z miłością i życiem klasy wyższej są centralne, ale wykonanie wydaje się nierówne dla niektórych.

Dowcipny humor, ostra satyra, wciągająca introspekcja postaci, dobrze napisana proza, wnikliwy komentarz na temat życia klasy wyższej i środowiska akademickiego oraz unikalne spojrzenie na miłość.

⬤ Trudny, archaiczny język
⬤ przestarzałe tematy, które mogą nie rezonować ze współczesnymi czytelnikami
⬤ mieszana głębia postaci
⬤ dla niektórych nudna lub nużąca
⬤ nie do zrozumienia dla osób niezaznajomionych z odniesieniami kulturowymi i literackimi.

(na podstawie 44 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Zuleika Dobson to znakomicie napisana książka, której duch jest farsowy” - powiedział E.M. Forster.

„To wielkie dzieło - najbardziej spójne osiągnięcie fantastyki w naszych czasach... tak zabawne i urocze, tak opalizujące, a jednocześnie tak głębokie”. Pierwotnie opublikowana w 1911 roku, błyskotliwie nikczemna satyra Maxa Beerbohma dotyczy nieprawdopodobnych wydarzeń, które mają miejsce, gdy femme fatale na krótko wkracza do niezwykle uprzywilejowanej, całkowicie męskiej domeny Judas Col-lege w Oksfordzie.

Zuleika Dobson, z zawodu zaklinaczka, może pokochać tylko mężczyznę, który jest odporny na jej wdzięki, co okazuje się fatalne w skutkach, ponieważ wielu zakochanych zalotników popełnia samobójstwo z powodu odrzucenia przez damę. Pełna niezapomnianych one-linerów („Śmierć anuluje wszystkie zaręczyny”, wypowiada pierwsza ofiara) i inspirowana rokokową wyobraźnią Beerbohma, ta liryczna ewokacja edwardiańskiego życia studenckiego w Oksfordzie ma, według Forstera, „piękno nieosiągalne dla poważnej literatury”.

„Czytałem Zuleikę Dobson z przyjemnością”, wspominał Bertrand Russell. „Reprezentuje Oksford, który dwie wojny światowe zniszczyły z urokiem, który prawdopodobnie nie zostanie odtworzony nigdzie na świecie przez następne tysiąc lat”.