Dzieła Maxa Beerbohma

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że autor, Max Beerbohm, jest wykształconym i wyrafinowanym pisarzem, którego eseje wahają się w tonie od historycznego do satyrycznego. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jego kunszt i wyrafinowany język, inni uważają humor za zbyt suchy lub przestarzały. Książka wymaga od czytelników pewnego poziomu wcześniejszej wiedzy i zaangażowania, co może nie spodobać się każdemu. Pomimo pewnych krytycznych uwag, są czytelnicy, którzy uważają ją za doskonałą.

Wysoce wykształcone i wyrafinowane pisarstwo, kunsztowne użycie języka, wielowarstwowy humor, wymaga zaangażowania czytelnika i badań, adaptacja dla współczesnych odbiorców.

Suchy humor, który może wydawać się jałowy lub przestarzały, może nie być łatwo dostępny dla współczesnych czytelników, wymaga znajomości literatury wiktoriańskiej i edwardiańskiej, postrzegany brak kąśliwej satyry w porównaniu z autorami takimi jak Wilde.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Works of Max Beerbohm

Zawartość książki:

Erudycyjny dowcip i zabawne pomysły Maxa Beerbohma reprezentują szczyt zdolności epoki estetyki do śmiania się z siebie i celebrowania siebie. Ta książka była pierwszą książką autora i została przez niego przedstawiona (z językiem mocno osadzonym w policzku) jako "dzieła zebrane", wspaniały pomnik błyskotliwej kariery. Zawiera wszystkie siedem jego głównych wczesnych esejów: Dandies and Dandies na temat ważnego rozróżnienia między prawdziwym Regency foppery a jego bardziej prymitywnym współczesnym pojęciem.

A Good Prince przedstawiający przyszłego Edwarda VIII jako już wymagającego małego monarchę.

Rok 1880 i jego niedawne, ale już intrygująco wyblakłe uroki.

Król Jerzy IV rygorystycznie oceniający regenta.

The Pervasion of Rouge świętujący powrót sztuczności po zbyt długiej naturalności.

Biedny Romeo wyobrażający sobie historię kryjącą się za pośmiewiskiem sceny regencji.

I Diminuendo, przedstawiające drogę autora, najpierw do rozczarowania, a następnie do przejścia na emeryturę w wieku 23 lat. Choć eseje te cieszyły się słusznym uznaniem w swoim czasie, ich wspaniałość jest taka, że wymagają również najwyższych wyróżnień w naszych czasach, pełnych niezmienionego koloru i spektaklu, humoru i kolczastej doskonałości. MAX BEERBOHM urodził się w 1872 roku. Uczęszczał do Merton College w Oksfordzie, ale nie ukończył studiów. Był stałym współpracownikiem czasopism (w których pierwotnie ukazały się te eseje) i światowej sławy karykaturzystą. Ożenił się z Florence Kahn w 1910 roku. Przeprowadzili się do Rapallo we Włoszech i pozostali tam, z wyjątkiem okresu dwóch wojen światowych, do końca życia. Sir Max, pasowany na rycerza w 1939 roku, zmarł w 1956 roku.