Ocena:
Książka otrzymuje mieszane recenzje od użytkowników, z których wielu chwali jej głębię i wgląd w wpływ Gary'ego Numana na muzykę, podczas gdy inni krytykują ją za niską zawartość merytoryczną i pełną błędów. Fani Numana doceniają nostalgiczne i zabawne refleksje, podczas gdy niektórzy uważają, że książka nie jest atrakcyjna dla ogółu odbiorców.
Zalety:⬤ Dogłębna analiza znaczenia Gary'ego Numana w historii muzyki
⬤ dobrze napisana i zabawna dla fanów
⬤ zapewnia świeże spojrzenie i inteligentną recenzję
⬤ przywołuje nostalgiczne wspomnienia dla fanów Numana
⬤ humor i pasja w pisaniu.
⬤ Zawiera błędy rzeczowe i jest postrzegana jako napisana w pośpiechu
⬤ mało konkretnych faktów i dużo opinii
⬤ przez niektórych czytelników uważana za nudną lub cienką
⬤ może nie angażować osób niebędących fanami
⬤ niektórzy uważają ją raczej za perspektywę fana niż pouczającą lekturę.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Understanding Gary Numan: The Machine Quartet (1978-1981)
Nowe wydanie pierwszego analitycznego studium pionierskiego kompozytora. Historyk, Paul Sutton, zaczyna od przeprowadzenia czytelnika przez niezwykle zabawną historię pionierów muzyki rockowej, śledząc ich wszystkich z powrotem do "delty błota Mississippi, skąd wyła pierwsza harmonijka ustna i skąd usłyszano pierwszy niebieski palec skubiący strunę", aby pokazać, że muzyka popularna była wyłącznie The Imitation Game, dopóki nie pojawił się Gary Numan ze swoim kwartetem Machine, czterema albumami, które całkowicie ożywiły rock and rolla.
"Muzyka Numana dodała tak wiele nowych nici DNA do puli genowej tego, co do tej pory było martwym błotem Mississippi, że efekt transformacji był natychmiastowy i trwały". Najwięksi artyści, począwszy od Franka Zappy, Neila Younga i Roberta Palmera, a skończywszy na mniej znaczących zespołach, takich jak Tears for Fears i Depeche Mode, przerwali swoje dotychczasowe dokonania i dodali do swojej twórczości lekcje wyciągnięte z twórczości Numana.
To wydanie zawiera nowe wprowadzenie i rozszerza analizę The Pleasure Principle i Telekon. Sutton analizuje również obrazy i teksty z albumu Numana Replicas, aby pokazać, że miał on wyraźny i prawdziwy wpływ na film Blade Runner.
