Żółta księga wróżek

Opinie czytelników

Recenzje kolekcji baśni Andrew Langa podkreślają mieszankę nostalgii, radości i rozczarowania w odniesieniu do różnych wydań i ich cech. Wielu czytelników docenia klasyczne historie i piękne ilustracje znalezione w wydaniach Dover, podczas gdy inni wyrażają niezadowolenie z wydań pozbawionych ilustracji, odpowiedniego formatowania lub kompletnych opowieści.

- Nostalgiczna i uwielbiana kolekcja klasycznych baśni

- Bogate ilustracje, zwłaszcza w niektórych wydaniach

(na podstawie 50 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Yellow Fairy Book

Zawartość książki:

Andrew Lang (ur. 31 marca 1844 r. w Selkirk, Selkirkshire, Szkocja. --zm. 20 lipca 1912 r. w Banchory, Aberdeenshire), szkocki uczony i literat, znany ze swoich zbiorów baśni i tłumaczeń Homera.

Wykształcony na Uniwersytecie St. Andrews i w Balliol College w Oksfordzie, do 1875 r. był stypendystą Merton College, po czym przeniósł się do Londynu. Szybko stał się sławny dzięki swoim krytycznym artykułom w The Daily News i innych gazetach. Wykazał się talentem jako poeta w Ballads and Lyrics of Old France (1872), Helen of Troy (1882) i Grass of Parnassus (1888) oraz jako powieściopisarz w The Mark of Cain (1886) i The Disentanglers (1902). Szczególne uznanie przyniosła mu 12-tomowa kolekcja baśni, której pierwszym tomem była The Blue Fairy Book (1889), a ostatnim The Lilac Fairy Book (1910). Jego własne bajki, The Gold of Fairnilee (1888), Prince Prigio (1889) i Prince Ricardo of Pantouflia (1893) stały się klasykami dla dzieci.

Lang wykonał również ważną pionierską pracę w takich tomach jak Custom and Myth (1884) i Myth, Ritual and Religion (1887). Później zajął się historią i zagadkami historycznymi, w szczególności Pickle the Spy (1897), A History of Scotland from the Roman Occupation, 4 vol. (1900-07), Historical Mysteries (1904) i The Maid of France (1908). Jego życiowe oddanie Homerowi zaowocowało znanymi tłumaczeniami prozy Odysei (1879), we współpracy z S. H. Butcherem, oraz Iliady (1883), z Walterem Leafem i Ernestem Myersem. Bronił teorii jedności literatury homeryckiej, a jego World of Homer (1910) jest ważnym studium. (wikipedia.org)