Żołnierz amerykańskiej kawalerii powietrznej kontra żołnierz północnowietnamski: Wietnam 1965-68

Opinie czytelników

Książka stanowi szczegółową analizę taktyki Kawalerii Powietrznej Armii Stanów Zjednoczonych podczas wojny w Wietnamie, koncentrując się na różnych starciach i ewolucji strategii walki z siłami Wietnamu Północnego. Zawiera kontekst historyczny i ilustracje, dzięki czemu jest cennym źródłem informacji dla czytelników zainteresowanych wojną w Wietnamie.

⬤ Dobrze zbadana, zwięzła i pouczająca
⬤ zapewnia rzetelną analizę zarówno amerykańskiej, jak i północnowietnamskiej perspektywy
⬤ zawiera zdjęcia i diagramy bitew
⬤ świetna cena za treść
⬤ polecana dla studentów konfliktu.

Może nie zapewniać dogłębnego pokrycia dla tych, którzy szukają obszernych szczegółów; niektórzy czytelnicy wyrazili chęć uzyskania większej ilości treści lub dodatkowych tomów.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Us Air Cavalry Trooper Vs North Vietnamese Soldier: Vietnam 1965-68

Zawartość książki:

Opierając się na obszernej dokumentacji ze źródeł pierwotnych, to żywe studium amerykańskich operacji szturmu powietrznego i północnowietnamskich środków zaradczych ocenia starcie między dwoma wysoce kontrastującymi podejściami do działań wojennych w szczególnie trudnym krajobrazie.

Taktyka i technologie nowoczesnego ataku powietrznego - pionowe rozmieszczenie wojsk za pomocą helikoptera lub podobnych środków - pojawiły się właściwie w latach 50. w Korei i Algierii. Jednak to podczas wojny w Wietnamie śmigłowcowy atak powietrzny naprawdę osiągnął pełnoletność i do 1965 roku Stany Zjednoczone utworzyły w pełni mobilne bataliony, brygady i dywizje, w tym 1 Dywizję Kawalerii (Airmobile). Dywizja ta wniosła do Wietnamu rewolucyjną szybkość i zręczność w taktyce pola bitwy, wykorzystując zmasowane śmigłowce do uwolnienia swoich żołnierzy od tradycyjnych lądowych metod manewru bojowego.

Jednak wojska komunistyczne dostosowały swój sposób myślenia do ataków z powietrza. Specjalizując się w zasadzkach, nękaniu, atakach infiltracyjnych i wyniszczaniu na małą skalę, Wietnamczycy Północni działali z lekką logistyką i głęboką znajomością terenu. Zoptymalizowali swoją taktykę obronną, aby uczynić strefy lądowania jak najbardziej wrogimi dla atakujących oddziałów amerykańskich, a od 1966 roku pracowali nad wciągnięciem ich w "pułapki na wzgórzach", rozległe strefy zabijania specjalnie przygotowane do obrony w głąb. Do czasu wycofania się 1 Dywizji Kawalerii (Airmobile) z Wietnamu w 1972 roku, poniosła ona więcej ofiar niż jakakolwiek inna dywizja armii amerykańskiej.

Dzięki specjalnie zamówionym grafikom, archiwalnym zdjęciom i kolorowym mapom bitewnym, niniejsze opracowanie przedstawia ewolucję amerykańskiej taktyki powietrznodesantowej w konfrontacji z północnowietnamskimi środkami zaradczymi. Obie strony są szczegółowo analizowane, w tym szkolenie, logistyka, uzbrojenie i organizacja.