Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Tired of Apologizing For a Church I Don't” autorstwa Lillian Daniel zbiera mieszane recenzje. Wielu czytelników docenia jej wciągający i humorystyczny styl pisania, a także prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat wyzwań, przed którymi stoi dziś kościół. Książka zachęca do szczerych rozmów na temat wiary i podkreśla znaczenie wspólnoty. Jednak niektóre recenzje zauważają, że pisanie może być czasami chaotyczne i nie wszyscy czytelnicy zgadzają się z jej liberalnym podejściem do chrześcijaństwa, uważając, że może ono pomijać znaczenie osobistych przekonań.
Zalety:⬤ Dobrze napisany i wciągający styl, który zawiera humor.
⬤ Porusza istotne kwestie w dzisiejszym kościele.
⬤ Zachęca do otwartych dyskusji na temat wiary.
⬤ Zapewnia wgląd w społeczność i uwielbienie.
⬤ Polecana dla tych, którzy szukają nadziei i inkluzywności w swoich duchowych podróżach.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest mniej spójny.
⬤ Inni nie zgadzają się z liberalnymi perspektywami autorki i jej wnioskami na temat wiary i społeczności.
⬤ Niektórzy uważają, że książka nie odnosi się odpowiednio do potrzeb lub przekonań osób z kręgów konserwatywnych chrześcijan.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Tired of Apologizing for a Church I Don't Belong To
Zawartość książki:
Kiedy Lillian Daniel przeprosiła zupełnie obcą osobę za każdą złą rzecz, jaką kiedykolwiek powiedziano lub zrobiono w imię chrześcijaństwa, był zaskoczony, że była za to odpowiedzialna. "Inkwizycja? Nawet o tym nie wspominaj, jestem daleko przed tobą.
Byłam na nią wściekła, zanim ty w ogóle o niej usłyszałeś, taka jestem otwarta. Procesy czarownic w Salem? Wiem! To takie żenujące. Mogę się z tobą spotykać? Jesteś zbyt miły." "Religia jest odpowiedzialna za wszystkie wojny w historii" - mówili, a ja odpowiadałem: "Masz rację.
Nie zapominaj o imperializmie, kapitalizmie i rasizmie.
Religia wymyśliła również te problemy. Można to stwierdzić, ponieważ ludzi religijnych można znaleźć na wszystkich ich spotkaniach".
W tej książce Daniel przekonuje, że nadszedł czas, aby chrześcijanie przestali przepraszać i zdali sobie sprawę, że to, jak mówimy o chrześcijańskiej społeczności, ma znaczenie. Z rozbrajającą szczerością przeplataną odpowiednią ilością humoru, Daniel wzywa chrześcijan o otwartych umysłach do zbadania sposobów mówienia o swoich podróżach wiary, które są rozsądne, rygorystyczne i prawdziwe. Po publikacji szeroko omawianej książki When Spiritual But Not Religious Is Not Enough: Seeing God In Surprising Places, Even the Church, Lillian Daniel usłyszała od wielu SBNR, a także praktykujących chrześcijan.
To chrześcijanie zbesztali ją za jej szczerą, nieskrępowaną postawę jako osoby, która wierzy, że wspólnota religijna ma znaczenie. Chrześcijanie twierdzili, że chrześcijanie z definicji mają tendencję do osądzania i potępiania hipokrytów, dlatego ludzie ich nienawidzą. Mówiąc, że religia ma znaczenie, osądzała tych, którzy się z nią nie zgadzają, udowadniając stereotyp chrześcijan.
Lepiej przyznać się do wszystkiego, co złe w chrześcijaństwie i jego historii, a następnie przeprosić. W tej książce Daniel pokazuje, dlaczego ważne jest, w jaki sposób mówimy o społeczności chrześcijańskiej, jednocześnie zachęcając chrześcijan o otwartych umysłach do nauczenia się lepszych sposobów mówienia o swojej wierze.
